সোনার তরী - রবীন্দ্রনাথ ঠাকুর

Data publikacji złotego wiersza trylogii jest w 4 rne (5 p.n.e.). Wiersz jest poświęcony poecie Debendranath Sen. Wiele wierszy tego wiersza ma głębokie powiązanie z poetycką naturą Padmapary. Cała książka jest jedną z najlepszych kompilacji poezji romantycznej w poezji Bangla.

Rabindranath Tagore [a] FRAS (Listeni / rəˈbindrəˈnɑːt ˈtɑːɡɔːr /; Bengali: [robind̪ro nat̪ʰ ʈʰakur]), również napisał Ravīndranātha Thakura (7 maja 1861 r. - 7 sierpnia 1941 r.), Sobriquet Gurudev, literatura bengalska, która przekształciła literaturę bengalską. Podobnie jak sztuka indyjska z kontekstualnym modernizmem na przełomie XIX i XX wieku. Autor Gitanjali i jego „głęboko wrażliwego, świeżego i pięknego wersetu” stał się pierwszym pozaeuropejskim, który zdobył Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w 1913 roku. W tłumaczeniu jego poezja była postrzegana jako duchowa i rtęciowa; Jednak jego „elegancka proza ​​i magiczna poezja” pozostaje w dużej mierze nieznana poza Bengalem. Czasami nazywany „bardem bengalskim” Tagore wprowadzał nowe formy prozy i wierszy oraz posługiwał się językiem potocznym w literaturze bengalskiej, uwalniając w ten sposób od tradycyjnych modeli opartych na klasycznym sanskrycie. Był niezwykle wpływowy, wprowadzając na Zachód to, co najlepsze w kulturze indyjskiej i odwrotnie, i jest powszechnie uważany za wybitnego twórcę współczesnego subkontynentu indyjskiego.