Babyface Songs

Aplikacja Babyface ma ponad 200 piosenek dla fanów Babyface

Jako piosenkarz, producent i autor piosenek, Babyface był nieodłączną częścią praktycznie każdego głównego aspektu muzyki pop w latach 90-tych. Jego własne nagrania pomogły odmłodzić tradycję R&B gładkiej, wrażliwej miejskiej melodii i uczyniły go podstawą współczesnego radia miejskiego. Jednak ich znaczący sukces został przyćmiony przez jego pracę nad tekstami i produkcją dla innych artystów, którzy powiązali go z jednymi z największych gwiazd i przebojów singli dekady (i nie tylko w dziedzinie R&B). Trudno byłoby ci nazwać twórcę hitów z lat 90., który osiągnął bardziej konsekwentny sukces i był bardziej wszechstronny niż Kenny „Babyface” Edmonds.

Kenneth Edmonds urodził się 10 kwietnia 1959 roku w Indianapolis i zaczął grać w lokalnych zespołach R&B jako nastolatek. Służył w zespole Bootsy Collinsa (gdzie zdobył swój przydomek), a następnie dołączył do funkowego stroju Manchild, który podpisał kontrakt płytowy w 1977 roku i wydał trzy albumy. Po ich rozpadzie Babyface i partner Antonio „L.A.” Reid utworzył miejską grupę funk o nazwie Deele we wczesnych latach 80., która zdobyła kilka znaczących hitów na listach przebojów. Babyface i Reid zaczęli produkować i pisać dla innych artystów z boku, lądując hity w „Girlfriend” Pebbles i „Rock Steady” Whispersa; po trzecim albumie Deele'a w 1988 roku duet wyjechał, by kontynuować działalność poza domem, współtworząc wytwórnię LaFace w 1989 roku. Kolejne hity pojawiły się w „Every Little Step” Bobby'ego Browna, „The Lover in Me” Sheeny Easton oraz „The Way You Love Me” Karyn White i „Superwoman”, które dobrze spisywały się zarówno na listach pop, jak i R&B.

Tender LoverBabyface nagrał w 1986 roku mało zauważony solowy album zatytułowany Lovers, ale dzięki jego nowemu sukcesowi, który naznaczył go jako jednego do obejrzenia, jego solowa kariera zaczęła się na dobre. Wydany w 1989 roku, Tender Lover zapalił się, wyrzucając cztery single w następnym roku, włączając w to wykres R&B, który rozbił „It's No Crime” (numer jeden) i „Whip Appeal” (numer dwa; oba również osiągnęły pop Top Top); album również został podwójnie platynowy. Mocno ugruntowana jako potęga, Babyface kontynuowała pisanie przebojów dla Johnny'ego Gilla („My, My, My”, nominowany do nagrody Best R&B Song Grammy), Whitney Houston („I'm Your Baby Tonight”) i Madonna („Take a Bow”); jego największym sukcesem był jednak Boyz II Men, którego nagranie „End of the Road” stało się jednym z najdłużej działających numerów w historii muzyki pop (kontynuacja „Baby Make You to Love”). był również całkiem udany. Był nominowany do Grammy Albumu Roku za swoją produkcję na ścieżce dźwiękowej Bodyguard i pracował z artystami takimi jak Celine Dion, Mariah Carey, Gladys Knight, Aretha Franklin, En Vogue i Mary J. Blige. Jakby tego było mało, LaFace stał się bardzo udanym i lukratywnym nadrukiem, łamiącym artystów takich jak Toni Braxton, TLC, OutKast i Usher (często dzięki wkładowi Reida i Babyface'a).

Bliższe spojrzenie Nic dziwnego, że Babyface przerwał swoją karierę piosenkarza we wczesnych latach 90., wydając w 1991 roku tylko remiksowy album A Closer Look. Właściwa kontynuacja Tender Lover nie pojawiła się do 1993 r .; mimo to For the Cool in You był jeszcze większym hitem niż jego poprzednik, stając się potrójną platyną i produkując pierwszy hit Top Baby Babyface, balladę akustycznej gitary „When Can I See You Again” (która go wygrała) swoją pierwszą Grammy jako performer dla Najlepszego wokalisty męskiego R&B). W 1995 roku zdobył kolejny wielki sukces z soundtrackiem Waiting to Exhale, nie tylko go produkując, ale sam nakręcił film i napisał prawie wszystkie jego utwory, w tym przebój Whitney Houston „Exhale (Shoop, Shoop)”. W tym samym roku zdobył pierwszą z trzech kolejnych nagród Grammy jako Producent Roku. Sukcesy dopiero nadchodziły w 1996 roku; zapełniony gośćmi album The Day zrodził kolejny hit Top Ten pop / R & B w „Every Time I Close.