Biography of Aristotle

Arystoteles (384-322 pne) był starożytnym greckim filozofem i politykiem. Jego pisma obejmują szeroki zakres tematów, w tym fizykę, biologię, zoologię, metafizykę, logikę, etykę, estetykę, poezję, dramat, muzykę, retorykę, psychologię, językoznawstwo, ekonomię, politykę, meteorologię, geologię i administrację. Jako założyciel perypateckiej szkoły filozoficznej w Liceum w Atenach zapoczątkował późniejszą szerszą tradycję arystotelesowską, która położyła podwaliny pod rozwój nowożytnej nauki.

Niewiele wiadomo o życiu Arystotelesa. Urodził się w mieście Stagira w północnej Grecji w okresie klasycznym. Jego ojciec, Nikomachus, zmarł, gdy Arystoteles był dzieckiem, a wychowywał go opiekun. W wieku siedemnastu lub osiemnastu lat wstąpił do Akademii Platona w Atenach i pozostał tam do trzydziestego siódmego roku życia (ok. 347 pne). Wkrótce po śmierci Platona Arystoteles opuścił Ateny i na prośbę Filipa II Macedońskiego od 343 rpne uczył swojego syna Aleksandra Wielkiego. Założył bibliotekę w Liceum, która pomogła mu w wyprodukowaniu wielu z jego setek książek na temat zwojów papirusu.

Chociaż Arystoteles napisał wiele eleganckich traktatów i dialogów do publikacji, przetrwała tylko około jedna trzecia jego oryginalnego dorobku, żaden z nich nie był przeznaczony do publikacji. Arystoteles przedstawił złożoną syntezę różnych filozofii istniejących przed nim. Przede wszystkim z jego nauk Zachód odziedziczył swój intelektualny leksykon, a także problemy i metody badawcze. W rezultacie jego filozofia wywarła wyjątkowy wpływ na prawie każdą formę wiedzy na Zachodzie i nadal jest przedmiotem współczesnej dyskusji filozoficznej.

Poglądy Arystotelesa głęboko ukształtowały średniowieczną naukę. Wpływ nauk fizycznych rozciągał się od późnej starożytności i wczesnego średniowiecza do renesansu i nie był systematycznie zastępowany aż do oświecenia i rozwinięcia teorii, takich jak mechanika klasyczna. Niektórym obserwacjom zoologicznym Arystotelesa znalezionym w jego biologii, na przykład na hektokotylowym (reprodukcyjnym) ramieniu ośmiornicy, nie wierzono aż do XIX wieku. Wywarł również wpływ na filozofie judeo-islamskie w średniowieczu, a także na teologię chrześcijańską, zwłaszcza neoplatonizm wczesnego Kościoła i scholastyczną tradycję Kościoła katolickiego. Arystoteles był czczony wśród średniowiecznych uczonych muzułmańskich jako „Pierwszy Nauczyciel”, a wśród średniowiecznych chrześcijan, takich jak Tomasz z Akwinu, jako po prostu „Filozof”, podczas gdy poeta Dante nazwał go „mistrzem tych, którzy wiedzą”. Jego prace zawierają najwcześniejsze znane formalne studium logiki i były badane przez średniowiecznych uczonych, takich jak Peter Abelard i John Buridan. Wpływ Arystotelesa na logikę trwał aż do XIX wieku. Ponadto jego etyka, choć zawsze wpływowa, zyskała ponowne zainteresowanie wraz z pojawieniem się współczesnej etyki cnót.