Ernesto Che Guevara Photos & Q

Ernesto "Che" Guevara (14 czerwca 1928 r. - 9 października 1967 r.) Był argentyńskim marksistowskim rewolucjonistą, lekarzem, autorem, przywódcą partyzanckim, dyplomatą i teoretykiem wojskowym. Ważna postać kubańskiej rewolucji, jego stylizowana wizja stała się wszechobecnym kontrkulturowym symbolem buntu i globalnych insygniów w kulturze popularnej.

Jako młody student medycyny, Guevara podróżował po całej Ameryce Południowej i był radykalizowany przez ubóstwo, głód i choroby, których był świadkiem. Jego rosnące pragnienie, aby pomóc w obaleniu tego, co uważał za kapitalistyczne wykorzystywanie Ameryki Łacińskiej przez Stany Zjednoczone, spowodowało jego zaangażowanie w reformy społeczne Gwatemali pod przewodnictwem Jacobo Árbenza, którego ewentualny obalony przez CIA obalenie na żądanie United Fruit Company ugruntowało polityczną ideologię Guevary . Później w Mexico City, Guevara spotkał Raúla i Fidela Castro, dołączył do ich Ruchu 26 lipca i popłynął na Kubę na pokładzie jachtu Granma z zamiarem obalenia wspieranego przez USA kubańskiego dyktatora Fulgencio Batisty. Guevara wkrótce zyskał rozgłos wśród powstańców, awansował na drugiego dowódcę i odegrał kluczową rolę w zwycięskiej, dwuletniej kampanii partyzanckiej, która obaliła reżim Batisty.

Po kubańskiej rewolucji Guevara pełnił szereg kluczowych ról w nowym rządzie. Obejmowały one rozpatrywanie odwołań i plutonów egzekucyjnych dla osób skazanych za zbrodnie wojenne podczas trybunałów rewolucyjnych, wprowadzanie reformy rolnej ziemi jako ministra przemysłu, pomaganie w prowadzeniu skutecznej ogólnokrajowej kampanii na rzecz umiejętności czytania i pisania, służąc zarówno jako prezes banku krajowego, jak i dyrektor instruktażowy sił zbrojnych Kuby, przemierzając świat jako dyplomata w imieniu kubańskiego socjalizmu. Takie stanowiska pozwoliły mu również odgrywać centralną rolę w szkoleniu sił milicji, które odepchnęły Inwazję Zatoki Świń, i przywiezienia na Kubę sowieckich rakietowych pocisków balistycznych, które doprowadziły do ​​kryzysu kubańskiego z 1962 roku. Ponadto Guevara był płodnym pisarzem i pamiętnikarzem, tworząc podręcznik do walki partyzanckiej, a także najlepiej sprzedający się pamiętnik o jego młodzieńczej podróży motocyklem kontynentalnym. Jego doświadczenia i studia nad marksizmem-leninizmem doprowadziły go do wniosku, że niedorozwój i uzależnienie Trzeciego Świata było wewnętrznym rezultatem imperializmu, neokolonializmu i monopolistycznego kapitalizmu, a jedynym lekarstwem był proletariacki internacjonalizm i światowa rewolucja. Guevara opuścił Kubę w 1965 roku, aby wzniecić rewolucję za granicą, najpierw bez powodzenia w Kongo-Kinszasie, a później w Boliwii, gdzie został schwytany przez boliwijskie siły wspomagane przez CIA i ostatecznie stracony.

Guevara pozostaje zarówno czczoną, jak i obłąkaną postacią historyczną, spolaryzowaną w zbiorowej wyobraźni w wielu biografiach, wspomnieniach, esejach, dokumentach, piosenkach i filmach. W wyniku jego postrzeganego męczeństwa, poetyckich wezwań do walki klasowej i pragnienia stworzenia świadomości "nowego człowieka" opartej raczej na moralnych niż materialnych zachętach, Guevara przekształciła się w kwintesencję ikony różnych ruchów lewicowych. Magazyn "Time" nazwał go jedną ze 100 najbardziej wpływowych osób w XX wieku, podczas gdy jego zdjęcie Alberta Korda, zatytułowane Guerrillero Heroico (pokazane), zostało wymienione przez Maryland Institute College of Art jako "najbardziej znane zdjęcie na świecie". .