Great Barrier Reef

Wielka Rafa Koralowa jest wyraźną cechą dywizji Cordillera z Australii Wschodniej. Sięga od Cieśniny Torresa (między Bramble Cay, jej najbardziej wysuniętą na północ wyspą i południowym wybrzeżem Papui Nowej Gwinei) na północy do bezimiennego przejścia między wyspą Lady Elliot (jej najbardziej wysunięta na południe wyspa) a Wyspą Fraser na południu. Wyspa Lady Elliot znajduje się 1915 km na południowy wschód od Bramble Cay w linii prostej. Obejmuje mniejsze wyspy Murray.

Teoria tektoniczna płyty wskazuje, że Australia przesunęła się na północ z szybkością 7 cm (2,8 cala) rocznie, zaczynając od kenozoicznej wschodniej Australii, która doświadczyła okresu tektonicznego podniesienia, które przesunęło podział drenażowy w Queensland 400 km (250 mil) w głębi lądu. Również w tym czasie Queensland doświadczył erupcji wulkanicznych prowadzących do centralnych i osłonowych wulkanów i przepływów bazaltu. Niektóre z nich stały się wysokimi wyspami. 26 Po utworzeniu Basenu Morza Koralowego w Basenie zaczęły rosnąć rafy koralowe, ale do około 25 milionów lat temu północny Queensland wciąż znajdował się w umiarkowanych wodach na południe od tropików - zbyt chłodny, aby wspierać wzrost koralowców. 27 Historia rozwoju Wielkiej Rafy Koralowej jest złożona; po tym, jak Queensland dryfowało w wodach tropikalnych, w znacznym stopniu zależało od wzrostu raf i spadało wraz ze zmianą poziomu morza. 27–28

Rafy mogą zwiększyć swoją średnicę o 1 do 3 centymetrów (0,39 do 1,18 cala) rocznie i rosnąć pionowo w dowolnym miejscu od 1 do 25 cm (0,39 do 9,84 cala) rocznie; jednak rosną tylko powyżej głębokości 150 metrów (490 stóp) ze względu na zapotrzebowanie na światło słoneczne i nie mogą rosnąć nad poziomem morza. Kiedy Queensland wpadł do wód tropikalnych 24 miliony lat temu, niektóre koralowce rosły, 29 ale reżim sedymentacyjny szybko rozwinął się wraz z erozją Wielkiego Zakresu Podziału; tworzenie delt rzecznych, szlamów i turbin, nieodpowiednich warunków dla rozwoju koralowców. 10 milionów lat temu poziom morza znacznie się obniżył, co dodatkowo umożliwiło sedymentację. Podłoże rafy mogło potrzebować nagromadzenia się z osadu, dopóki jego krawędź nie była zbyt daleko, aby zawieszone osady hamowały wzrost koralowców. Ponadto około 400 000 lat temu wystąpił szczególnie ciepły okres interglacjalny z wyższym poziomem morza i zmianą temperatury wody o 4 ° C (7 ° F).

Ziemia, która stanowiła podłoże obecnej Wielkiej Rafy Koralowej, była przybrzeżną równiną utworzoną z erozji osadów Wielkiego Obszaru Rozdzielającego z kilkoma większymi wzgórzami (z których większość była sama w sobie pozostałościami starszych raf lub, w rzadkich przypadkach, wulkanami 18) Centrum Badań, Spółdzielcze Centrum Badawcze, odnalazło koralowe złoża „szkieletowe”, które pochodzą sprzed pół miliona lat. Władze Parku Morskiego Wielkiej Rafy Koralowej (GBRMPA) uważają najwcześniejsze dowody kompletnych struktur rafowych za 600 000 lat temu. uważa się, że GBRMPA, obecna, żywa struktura rafy, zaczęła rosnąć na starszej platformie około 20 000 lat temu. Australijski Instytut Nauk o Morzu zgadza się z tym, umieszczając początek rozwoju obecnej rafy w czasie Ostatniego Lodowcowego Maksimum W tym czasie poziom morza był o 120 metrów niższy niż obecnie.

Od 20 000 lat temu do 6000 lat temu poziom morza stale wzrastał na całym świecie.