Hifazat Ki Dua

Czy kitaabche mein w ayat aur haadees ka intikhaab kiya gaya hai jo insaan ki hifaazat aur salaamati ka zariya hain.

W islamie duʿāʾ (arab. دُعَاء IPA: [duˈʕæːʔ], liczba mnoga: ʾadʿiyah أدْعِيَة [ʔædˈʕijæ]), dosłownie oznacza apel lub „inwokację”, jest modlitwą błagalną lub prośbą. Muzułmanie uważają to za głęboki akt kultu. Według doniesień Mahomet powiedział: „Dua jest samą esencją kultu”.

Szczególny nacisk kładzie się na du'a w duchowości muzułmańskiej, a pierwsi muzułmanie przykładali wielką wagę do zapisywania błagań Mahometa i jego rodziny i przekazywania ich kolejnym pokoleniom. [Potrzebne źródło] Te tradycje doprowadziły do ​​powstania nowych gatunków literatury, w których były prorocze prośby. zebrane w pojedynczych tomach, które zostały zapamiętane i nauczone. Zbiory takie jak Kitab al-Adhkar al-Nawawi i al-Hisn al-Hasin Szamsa al-Din al-Dżazariego stanowią przykład tego nurtu literackiego i zyskały znaczącą popularność wśród muzułmańskich wielbicieli, którzy chcieli dowiedzieć się, jak Mahomet błagał Boga.

Jednak literatura Du'a nie ogranicza się do proroczych błagań; wielu późniejszych muzułmańskich uczonych i mędrców układało własne błagania, często w skomplikowanej rymowanej prozie, którą recytowali ich uczniowie. Popularne du'as obejmowałyby Dala'il al-Khayrat Muhammada al-Jazulego, który u szczytu popularności rozprzestrzenił się na cały świat muzułmański, oraz Hizb al-Bahr Abula Hasana asz-Szadhiliego, który również cieszył się dużym uznaniem. [Potrzebne źródło] Du'a literatura osiąga swoją najbardziej liryczną formę w Munajat, czyli „intymnych modlitwach szeptanych”, takich jak Ibn Ata Allah. Spośród szkół szyickich, Al-Sahifa al-Sajjadiyya rejestruje du'as przypisywane Aliemu i jego wnukowi Ali ibn Husayn Zayn al-Abidin.

Salat, salah lub namaz jest obowiązkową modlitwą odmawianą pięć razy dziennie, jak opisano w Koranie: „I módlcie się regularnie na dwa końce dnia i przed nadejściem nocy: za te rzeczy, które są dobre. ci, którzy są źli: Niech będzie to słowo pamięci dla tych, którzy pamiętają (ich Pana): „[potrzebne źródło] Salaat jest na ogół czytane w języku arabskim; jednakże Imam Abu Hanifah, od którego imienia pochodzi nazwa szkoły Hanafi, ogłosił, że modlitwę można bezwarunkowo odmawiać w dowolnym języku. Jego dwaj uczniowie, którzy stworzyli szkołę: Abu Yusuf i Muhammad al-Shaybani, nie zgodzili się jednak i wierzyli, że modlitwy można modlić się w językach innych niż arabski tylko wtedy, gdy suplikant nie mówi po arabsku. Według niektórych tradycji Abu Hanifa później zgodził się z nimi i zmienił swoją decyzję; jednak nigdy nie było na to żadnych dowodów. Teolog Hanbali Ibn Taymiyah wydał fatwę głoszącą to samo. Do lat 50-tych XX wieku izmailici z Indii i Pakistanu modlili się w języku miejscowego Dżama'at Khana.

Modlitwa lub Du'a w szyickim języku ma ważne miejsce, ponieważ Mahomet opisał to jako broń wierzącego. Du'a jest w pewnym sensie uważana za cechę społeczności szyickiej.

Długie i krótkie Duas

Osoba, która recytuje z إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ w sura Al Imran do końca sura każdej nocy lub części nocy, otrzyma nagrodę za wykonywanie swojego Salaat przez całą noc.

Ktoś recytuje sura Ya Sin wcześnie rano, wtedy jego potrzeba dnia zostanie zaspokojona.

Abdullah bin Masood opowiada, że ​​Muhammad stwierdził, że osoba, która recytuje ostatnie dwa ayat z sura Al-Baqara do końca, wtedy te dwa ayaty mu wystarczą, tj. Bóg ochroni go przed wszelkim złem i podstępami.

Kładąc się spać, zrób wudu, trzykrotnie odkurz łóżko, połóż się na prawym boku, prawą rękę połóż pod głową lub policzkami i trzy razy recytuj następujący duet.