History of the Catholic Church

Zgodnie z nauczaniem katolickim historia Kościoła katolickiego rozpoczyna się od Jezusa Chrystusa i Jego nauki (ok. 4 pne – ok. 30 ne), który żył w Tetrarchii Heroda (później Cesarstwo Rzymskie utworzyło prowincję Judea). Jezus urodził się w Betlejem w Judzie około 4 roku pne [potrzebne źródło]. Jego rodzina uciekła do Egiptu, a następnie około rok później wróciła do Nazaretu w Galilei. Galilea i okolice zostały podbite przez Cesarstwo Rzymskie w 6 roku n.e., stając się częścią prowincji Judea. Kościół katolicki jest kontynuacją wczesnochrześcijańskiej wspólnoty założonej przez Jezusa Chrystusa, ponieważ Kościół katolicki naucza, że ​​jego biskupi są następcami apostołów Jezusa, a biskup Rzymu, zwany także papieżem, jest jedynym następcą św. Piotra który został wyznaczony przez Jezusa w Nowym Testamencie na głowę kościoła i usługiwał w Rzymie. Pod koniec II wieku biskupi zaczęli gromadzić się na synodach regionalnych, aby rozwiązywać kwestie doktrynalne i polityczne. W III wieku biskup Rzymu zaczął działać jako sąd apelacyjny w sprawach, których inni biskupi nie potrafili rozwiązać.

Chrześcijaństwo rozprzestrzeniło się w całym wczesnym Cesarstwie Rzymskim, pomimo prześladowań z powodu konfliktów z pogańską religią państwową. W 313 r. walki pierwotnego Kościoła zostały złagodzone przez zalegalizowanie chrześcijaństwa przez cesarza Konstantyna I. W 380 r., za panowania cesarza Teodozjusza I, na mocy dekretu cesarza katolicyzm stał się religią państwową Cesarstwa Rzymskiego, która obowiązywała aż do upadek Cesarstwa Zachodniego, a później Cesarstwa Wschodniorzymskiego, aż do upadku Konstantynopola. W tym czasie, w okresie Siedmiu Soborów Ekumenicznych, według Euzebiusza uważano za pięć głównych siedzib (jurysdykcji w Kościele katolickim): Rzym, Konstantynopol, Antiochię, Jerozolimę i Aleksandrię, zwanych Pentarchią.

Bitwy pod Tuluzą ocaliły katolicki zachód, mimo że sam Rzym został spustoszony w 850 r., a Konstantynopol oblężony. W XI wieku już napięte stosunki między głównie greckim kościołem na Wschodzie a kościołem łacińskim na Zachodzie przekształciły się w schizmę wschodnio-zachodnią, częściowo z powodu konfliktów o władzę papieską. Czwarta krucjata i splądrowanie Konstantynopola przez zbuntowanych krzyżowców okazały się ostatecznym wyłomem. Przed iw XVI wieku Kościół zaangażował się w proces reform i odnowy. Reforma w XVI wieku znana jest jako kontrreformacja. W następnych stuleciach katolicyzm rozprzestrzenił się szeroko na całym świecie, pomimo zmniejszenia jego wpływu na populacje europejskie z powodu rozwoju protestantyzmu, a także z powodu religijnego sceptycyzmu w okresie oświecenia i po nim. Sobór Watykański II w latach sześćdziesiątych XX wieku wprowadził najbardziej znaczące zmiany w praktykach katolickich od czasu Soboru Trydenckiego cztery wieki wcześniej.

Uwaga:

Ta aplikacja jest rozwijana do celów edukacyjnych i badawczych.

Ta aplikacja jest objęta międzynarodową licencją Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0.

Ta aplikacja wykorzystuje materiał z artykułu w Wikipedii, który jest udostępniany na licencji Creative Commons Attribution 3.0 International.