Moby Dick Herman Melville

Ishmael opisuje Moby Dicka jako posiadającego dwa wyraźne białe obszary wokół „osobliwego śnieżnobiałego, pomarszczonego czoła i wysokiego, piramidalnego białego garbu”, reszta jego ciała jest w paski i plamy między bielą a szarością. Dokładne wymiary zwierzęcia nigdy nie są podane, ale powieść twierdzi, że największe kaszaloty mogą osiągnąć długość dziewięćdziesięciu stóp (większą niż jakikolwiek oficjalnie zarejestrowany kaszalot) i że Moby Dick jest prawdopodobnie największym kaszalotem, jaki kiedykolwiek żył. Achab mówi załodze, że Białemu Wielorybowi można powiedzieć, ponieważ ma niezwykły dziobek, zdeformowaną szczękę, trzy przebicia w prawym futrze i kilka harpunów wbitych w bok z nieudanych polowań.[4] Jednak Izmael twierdzi, że to, co nadało wielorybowi „naturalny terror”, to ta „niespotykana, inteligentna złośliwość”, którą wykazał w swoich atakach. Kiedy uciekał przed „wywyższonymi prześladowcami”, dając wszelkie oznaki niepokoju, nagle zawracał i rozbijał ich łodzie na drzazgi lub odwoził je z powrotem na statek. To, co wydawało się „piekielną premedytacją o okrucieństwie” Białego Wieloryba, że ​​każde rozczłonkowanie lub śmierć, którą spowodował, nie było w pełni uważane za „nieinteligentnego agenta”. Odgryzł nogę Achaba, pozostawiając Achabowi przysiąc na niego „dziką mściwość”. Ismaela jednak nawiedza „bezimienny horror”, tak „mistyczny i prawie niewysłowiony”, że z trudem może wyrazić; to właśnie „biel wieloryba przerażała mnie przede wszystkim”.

Pod koniec powieści Moby Dick niszczy Pequod. Achab i załoga toną, z wyjątkiem Ismaela. Powieść nie mówi, czy Moby Dick przeżyje, czy nie.