Optical Illusion

• Złudzenie optyczne

Istnieje efekt percepcji wzrokowej, gdy obserwator świadomie lub mimowolnie wyjaśnia oglądany przez siebie obraz, który nie odpowiada rzeczywistości. Jest dobrze znany każdemu, kto obserwował chmury biegnące po niebie, czasem przybierające postać dobrze znanych wizualnych obiektów. Ten sam efekt może mieć miejsce, obserwując rozkład cieni obiektów trójwymiarowych pod niektórymi kątami w stosunku do źródeł światła.

• Iluzje percepcji kolorów

Od około stu lat było wiadomo, że kiedy na siatkówce oka pojawia się obraz składający się z jasnych i ciemnych obszarów, światło z jasno oświetlonych obszarów wydaje się przepływać do ciemnych obszarów. Zjawisko to nosi nazwę napromieniowania optycznego.

• Jedna z takich iluzji została opisana w 1995 roku przez profesora MIT Edwarda Adelsona („iluzja cienia Adelsona”). Zwrócił uwagę, że percepcja koloru w znacznym stopniu zależy od tła i te same kolory na różnych tłach są przez nas postrzegane jako różne, nawet jeśli są nam bliskie i jednocześnie widoczne.

• Percepcja głębi

Złudzenie percepcji głębi jest niewystarczającym odzwierciedleniem postrzeganego obiektu i jego właściwości. Obecnie najbardziej badane są iluzoryczne efekty obserwowane w wizualnej percepcji dwuwymiarowych obrazów konturowych. Mózg nieświadomie widzi tylko jeden wypukły (jeden zakrzywiony) rysunki. Percepcja zależy od kierunku oświetlenia zewnętrznego (rzeczywistego lub domniemanego).

• Postrzeganie rozmiaru

Iluzje często prowadzą do całkowicie błędnych oszacowań ilościowych rzeczywistych wartości geometrycznych. Okazuje się, że możesz pomylić się o 25% lub więcej, jeśli oceny oczu nie zostaną sprawdzone linijką.

• Szacunki wielkości oczu dla rzeczywistych wartości geometrycznych bardzo silnie zależą od charakteru tła obrazu. Dotyczy to długości (iluzja Ponzo), powierzchni, promieni krzywizny. Można również wykazać, że to, co zostało powiedziane, odnosi się również do kątów, kształtów i tak dalej.

• manetki

Zmiennokształt to rodzaj złudzenia optycznego, w którym natura postrzeganego obiektu zależy od kierunku spojrzenia. Jedną z tych iluzji jest „kaczka-zając”: obraz można zinterpretować zarówno jako obraz kaczki, jak i zająca.

• Iluzje stereo

Okresowe defekty tekstury tworzą iluzję głośności w taki sam sposób, jak zwykła para stereo. Ze względu na okresowość możliwe jest fałszywe wizualne połączenie sąsiednich powtarzających się elementów w jeden w przypadku naruszenia normalnej koordynacji między zbieżnością oczu a akomodacją soczewek. W tym przypadku rysunek wydaje się być umieszczony bliżej lub dalej niż rzeczywista odległość od obserwatora, a celowo dodane defekty są postrzegane jako elementy wolumetryczne.

Metoda pozwala połączyć obie części stereopary w jeden obraz, usuwając ograniczenia co do ich wielkości, jednak nakłada pewne ograniczenia na zawartość rycin i jest praktycznie obliczana za pomocą komputerów.

• Iluzja przechylonej wieży

Patrząc na dwa identyczne zdjęcia, ustawione obok siebie i zniekształcone perspektywą, można odnieść wrażenie, że zostały zrobione z różnych kątów. Efekt ten został opisany w 2007 roku i nazywany jest iluzją Krzywej Wieży, tak jak pokazano na przykładzie Krzywej Wieży w Pizie. W 2007 roku efekt ten zajął pierwsze miejsce w konkursie Best Illusion of the Year.

• Ruchome iluzje

Efekt wzmacnia przechylanie, obracanie, przybliżanie / oddalanie głowy

Nieruchomy obraz wydaje się poruszać

Patrząc na te same poruszające się kule, widać, że mają one różne rozmiary.

Ta sama animacja może przedstawiać obracający się obiekt zgodnie z ruchem wskazówek zegara, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara lub naprzemiennie (oscylujący).