Optical Illusion

•ภาพลวงตา

มีผลต่อการรับรู้ภาพเมื่อผู้สังเกตให้คำอธิบายภาพที่เขากำลังสังเกตโดยรู้ตัวหรือไม่ได้ตั้งใจซึ่งไม่สอดคล้องกับความเป็นจริง เขาเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับทุกคนที่สังเกตเห็นเมฆที่วิ่งผ่านท้องฟ้าบางครั้งก็อยู่ในรูปของวัตถุภาพที่รู้จักกันดี ผลเช่นเดียวกันนี้สามารถเกิดขึ้นได้เมื่อสังเกตรูปแบบการกระจายของเงาของวัตถุสามมิติในบางมุมที่สัมพันธ์กับแหล่งกำเนิดแสง

•ภาพลวงตาของการรับรู้สี

เป็นที่ทราบกันมานานประมาณหนึ่งร้อยปีแล้วว่าเมื่อภาพที่ประกอบด้วยแสงและพื้นที่มืดปรากฏบนเรตินาของดวงตาแสงจากบริเวณที่มีแสงสว่างจ้าดูเหมือนจะไหลเข้าสู่บริเวณที่มืด ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าการฉายรังสีด้วยแสง

•หนึ่งในภาพลวงตาดังกล่าวได้รับการอธิบายในปี 1995 โดยศาสตราจารย์ MIT Edward Adelson ("ภาพลวงตาของเงาของ Adelson") เขาให้ความสนใจกับข้อเท็จจริงที่ว่าการรับรู้สีนั้นขึ้นอยู่กับพื้นหลังอย่างมีนัยสำคัญและสีเดียวกันบนพื้นหลังที่แตกต่างกันนั้นเรามองว่าแตกต่างกันแม้ว่าพวกเขาจะอยู่ใกล้และมองเห็นเราได้ในเวลาเดียวกันก็ตาม

•การรับรู้เชิงลึก

ภาพลวงตาของการรับรู้เชิงลึกเป็นการสะท้อนที่ไม่เพียงพอของวัตถุที่รับรู้และคุณสมบัติของมัน ปัจจุบันสิ่งที่ศึกษามากที่สุดคือเอฟเฟกต์ลวงตาที่สังเกตได้จากการรับรู้ภาพของภาพรูปร่างสองมิติ สมองจะมองเห็นเพียงภาพวาดนูนเดียว (โค้งเดียว) โดยไม่รู้ตัว การรับรู้ขึ้นอยู่กับทิศทางของแสงภายนอก (จริงหรือโดยนัย)

•การรับรู้ขนาด

ภาพลวงตามักนำไปสู่การประมาณการเชิงปริมาณที่ไม่ถูกต้องทั้งหมดของค่าทางเรขาคณิตที่แท้จริง ปรากฎว่าคุณอาจเข้าใจผิดได้ 25% ขึ้นไปหากไม่ได้ตรวจสอบค่าประมาณสายตาด้วยไม้บรรทัด

•การประมาณขนาดตาของค่าจริงทางเรขาคณิตขึ้นอยู่กับลักษณะของพื้นหลังของภาพเป็นอย่างมาก สิ่งนี้ใช้กับความยาว (ภาพลวงตา Ponzo) พื้นที่รัศมีความโค้ง นอกจากนี้ยังสามารถแสดงให้เห็นว่าสิ่งที่พูดนั้นเป็นความจริงสำหรับมุมรูปทรงและอื่น ๆ

•จำแลง

ตัวเปลี่ยนรูปร่างเป็นภาพลวงตาประเภทหนึ่งซึ่งลักษณะของวัตถุที่รับรู้นั้นขึ้นอยู่กับทิศทางของการจ้องมอง หนึ่งในภาพลวงตาเหล่านี้คือ "เป็ด - กระต่าย": ภาพนี้สามารถตีความได้ทั้งภาพเป็ดและภาพกระต่าย

•ภาพลวงตาสเตอริโอ

ข้อบกพร่องของพื้นผิวเป็นระยะทำให้เกิดภาพลวงตาของระดับเสียงในลักษณะเดียวกับคู่สเตอริโอทั่วไป เนื่องจากระยะเวลาการรวมภาพที่ผิดพลาดขององค์ประกอบการทำซ้ำที่อยู่ติดกันเป็นไปได้ในกรณีที่มีการละเมิดการประสานงานตามปกติระหว่างการบรรจบกันของดวงตาและที่พักของเลนส์ ในกรณีนี้ภาพวาดดูเหมือนจะอยู่ใกล้หรือไกลกว่าระยะที่แท้จริงจากผู้สังเกตและข้อบกพร่องที่เพิ่มโดยเจตนาจะถูกมองว่าเป็นองค์ประกอบเชิงปริมาตร

วิธีนี้ช่วยให้คุณสามารถรวมทั้งสองส่วนของ stereopair ไว้ในภาพเดียวโดยลบข้อ จำกัด เกี่ยวกับขนาดออกอย่างไรก็ตามจะมีข้อ จำกัด บางประการเกี่ยวกับเนื้อหาของตัวเลขและคำนวณได้จริงโดยใช้คอมพิวเตอร์

•ภาพลวงตาหอคอยเอียง

เมื่อดูภาพที่เหมือนกันสองภาพเคียงข้างกันและบิดเบี้ยวด้วยมุมมองคุณอาจรู้สึกว่าถ่ายจากมุมที่ต่างกัน ผลกระทบนี้ได้รับการอธิบายในปี 2550 และเรียกว่าภาพลวงตาของหอเอนตามที่แสดงในตัวอย่างของหอเอนเมืองปิซา ในปี 2550 เอฟเฟกต์นี้ได้รับรางวัลที่หนึ่งในการแข่งขันภาพลวงตายอดเยี่ยมแห่งปี

•ย้ายภาพลวงตา

เอฟเฟกต์ได้รับการปรับปรุงโดยการเอียงหมุนขยับศีรษะเข้าใกล้ / ออกไป

ภาพนิ่งดูเหมือนจะเคลื่อนไหว

เมื่อมองไปที่ลูกบอลที่เคลื่อนที่เหมือนกันคุณจะเห็นว่ามีขนาดต่างกัน

ภาพเคลื่อนไหวเดียวกันสามารถแสดงถึงวัตถุที่หมุนตามเข็มนาฬิกาทวนเข็มนาฬิกาหรือสลับกัน (การสั่น)