Satyanusaran সত্যানুসরণ

Atulchandra Bhattacharya był jednym z najdroższych wielbicieli Sree Sree Thakur Anukulchandra, Najwyższej Miłości. Jego praca polegała na zabraniu go z Pabna, gdzie został wysłany jako kapitan stacji na stacji parowej Bajitporeghat. Tak więc w przededniu zbliżającego się bolesnego oddzielenia od swego Ukochanego czuł się bardzo zmartwiony i modlił się ze łzami miłości, że Thakur własnoręcznie zapisuje wiadomości, aby go prowadzić i nieustannie inspirować boskimi myślami. Było to w bengalskim roku 1316 (1910 A.D.), kiedy Thakur miał zaledwie dwadzieścia dwa lata. Następnie w jednym spontanicznym wylaniu, w ciągu jednej nocy, Sree Sree Thakur spisała te wiadomości, które ujawniły wieczne życie i światło. Modlitwa wielbiciela wprowadziła na świat łagodny przepływ niebiańskiego strumienia, który ożywi go wraz z każdą inną ludzką duszą przez wieki.

Od czasu bengalskiego roku 1325 (1918 A.D.) te najwyższe orędzia zostały udostępnione jako książka Satyanusaran (Pościg prawdy).