Colorful Surah Al Araf with En

Al-A'raf (arab. ٱلْأَعْرَاف al-ʾAʿrāf, „Wzgórza”) to siódmy rozdział (sūrah) Koranu, zawierający 206 wersetów (āyāt). Jeśli chodzi o czas i kontekstowe tło objawienia (Asbāb al-nuzūl), jest to „sura mekkańska”, co oznacza, że ​​uważa się, że została objawiona w Mekce.

Ta Sura bierze swoją nazwę od ayat 46-47, w którym pojawia się słowo A'araf.

Czas jej ujawnienia jest mniej więcej taki sam jak w przypadku Al-Anam, tj. e., ostatni rok pobytu islamskiego proroka Mahometa w Mekce, ale nie można z całą pewnością stwierdzić, który z tych dwóch został wcześniej odkryty. Zresztą sposób jej napomnienia wyraźnie wskazuje, że należy do tego samego okresu i oba mają to samo tło historyczne. Publiczność powinna mieć na uwadze wprowadzenie do Al Anam.

Zawartość

Rozdział odnosi się do Adama i Ewy, Noego, Lota, Huda, Saleha, Szuaiba, Mojżesza i Aarona. Istotne kwestie, Boskie prawa i wskazówki w tej surze są następujące

Pozdrowienie jest skierowane do Ludu Księgi (Żydów i Chrześcijan), aby stali się muzułmanami.

Napomina się niewierzących o skutkach ich wyrzeczenia się poprzez odniesienie się do przypadku kar, które zostały nałożone na poprzednie narody za ich odbiegającą od bazy mentalność wobec ich Rasool.

Ostrzega się Żydów przed skutkami ich zwodniczego prowadzenia w kierunku proroków.

Nakaz rozpowszechniania przesłania islamu z rozwagą.

Fakt, że Rasools, podobnie jak osoby, do których są wysłani, zostaną zaadresowane w Dniu Zmartwychwstania.

Nakazuj wierzącym, aby nosili przyzwoity i odpowiedni strój oraz jedli czyste i dobre pożywienie.

Rozmowa między mieszkańcami Raju, więźniami piekła i jednostkami A'raf (miejsce między Rajem a ogniem piekielnym).

Luksus i trudność są informatorami od Allaha.

Muhammad jest Rasoolem dla całej ludzkości.

To, że przyjście Mahometa zostało przedstawione w Torze i Ewangelii (Biblia).

Żydzi stworzyli sfabrykowane błędne przekonanie o stworzeniu Allaha.

Oświadczenie ludzkości o Allahu w godzinie stworzenia Adama.

Allah stworzył całą ludzkość z jednej duszy.

Nakaz Allaha, aby okazywać przebaczenie, mówić o sprawiedliwości i trzymać się z dala od ignorantów.

Nakaz Allaha o nastrojeniu się na recytację Koranu z całkowitym spokojem.

Temat

Głównym tematem tej Sury jest zaproszenie do Boskiego Przesłania zesłanego do Mahometa. Wysłannik od 13 lat upomina mieszkańców Mekki. Jednak nie wywarło to na nich znaczącego wpływu, ponieważ celowo zignorowali jego przesłanie. I stał się tak wrogi, że Allah rozkazał Muhammadowi zlekceważyć ich i udać się do innych. To jest powód, dla którego są upominani, aby uznali wiadomość i są ostrzegani o skutkach ich zachowania poza bazą. Ponieważ Mahomet zamierzał uzyskać edykt Allaha, by przenieść się z Mekki, końcowa część tej Sury zwraca się do Ludzi Księgi, z którymi miał się skontaktować w Al-Madynah. W ajaat skierowanym do Żydów, rezultaty ich zwodniczej mentalności wobec proroków są również wyraźnie przedstawione. Jak głosili, że uwierzyli w Musę (Mojżesza), ich praktyki były jednak sprzeczne z jego naukami.

Pod koniec Sury Muhammadowi i jego wyznawcom udziela się wskazówek, aby okazywać tolerancję i ćwiczyć cierpliwość w odpowiedzi na podszepty rywali. Ponieważ wielbiciele odczuwali ucisk i stres, zachęca się ich, by byli ostrożni i nie robili kroku, który mógłby zaszkodzić ich sprawie.

W tej „makki” Sura jest 206 wersetów. Doniesiono od Imama Jafara jako Sadiqa (as), że ktokolwiek recytuje tę Surę raz w miesiącu, nie będzie się martwił ani lękał w Dniu Zmartwychwstania, a jeśli będzie recytowany w piątek, to recytator będzie spośród tych którzy będą zwolnieni z rachunku w Dniu Sądu.