Surah Tahrim (سورة التحريم‎‎)

At-Tahrim (arab. التحريم, „Zakaz, zakaz”) jest 66. rozdziałem (sura) Koranu i zawiera 12 wersetów (ayah). To jest Sura, która dotyczy pytań dotyczących żon Mahometa (PBUH).

Imię Sury:

Sura wywodzi swoją nazwę od słów lima tuharrimu z pierwszego wersetu. To również nie jest tytuł jego przedmiotu, ale nazwa sugeruje, że jest to Sura, w której wspomniano o incydencie tahrim (zakaz, zakaz).

Temat i tematyka:

Pakistański teolog muzułmański, znawca Koranu, islamski modernista, egzegeta i pedagog Javed Ahmad Ghamidi (ur. 1951) podsumował temat sury w następujący sposób:

Tematem Sury At-Tahrim jest poinformowanie muzułmanów, jak w chwilach okazywania miłości i uczucia powinni starać się utrzymać siebie i swoje rodziny w granicach wyznaczonych przez Boga. Ponadto podkreśla się, że każdy człowiek powinien mieć świadomość, że jedyną rzeczą, która może mu pomóc przed Bogiem, są jego czyny. Pod ich nieobecność obcowanie z największymi osobistościami nie przyniesie żadnych korzyści.

Hadis / Hadees:

Pierwsza i najważniejsza egzegeza / tafsir Mushaf znajduje się w hadisie Hazrata Muhammada (SAW). Chociaż uczeni, w tym ibn Taymiyyah, twierdzą, że Hazrat Muhammad (SAW) skomentował cały Koran, inni, w tym Ghazali, przytaczają ograniczoną liczbę narracji, wskazując w ten sposób, że skomentował tylko część Koranu. Hadis (حديث) jest dosłownie „mową” lub „raportem”, to jest zapisane powiedzenie lub tradycja Mahometa potwierdzone przez isnad; z Sirah Rasul Allahem stanowią one sunnę i objawiają szariat. Według Hadhrat Aishah (RA), życie proroka Mahometa (PBUH) było praktyczną realizacją Koranu. Dlatego wzmianka w hadisach podnosi znaczenie stosownej sury z pewnej perspektywy. Ibn Abbas znany jest ze swojej znajomości tradycji, a także krytycznej interpretacji Koranu. Od samego początku zbierał informacje od innych towarzyszy Hazrata Muhammada (S.A.W.) oraz prowadził zajęcia i pisał komentarze.

Sa'id ibn Jubayr opowiedział, że Ibn Abbas powiedział: „Pewien mężczyzna przyszedł do niego i powiedział: 'Zabroniłem sobie mojej żonie'. Powiedział: „Kłamiesz, ona ci nie jest zabroniona”. Potem wyrecytował ten werset: "O Proroku! Dlaczego zabraniasz sobie tego, na co pozwolił ci Bóg?" (At-Tahrim) (A on powiedział: "Musisz zaoferować najsurowszą formę pokuty: uwolnienie niewolnik.'"

Umieszczenie i spójność z innymi surami

Ta sura jest ostatnią surą szóstej grupy sur, która zaczyna się od sury Qaf (50) i biegnie do At-Tahrim (66), a powracającym tematem tej części Koranu są Argumenty dotyczące życia pozagrobowego i wymagań wiary w to. Pod względem merytorycznym ta sura tworzy parę z poprzednią (At-Talaq). Tadabbur-i-Quran jest tafsirem (egzegezami) Koranu autorstwa Amina Ahsan Islahiego, opartym na koncepcji spójności tematycznej i strukturalnej, która została pierwotnie zainspirowana przez Allama Hamiduddina Farahiego. Tafsir obejmuje dziewięć tomów po sześć tysięcy stron. Opisuje At-Tahrim jako uzupełnienie poprzedniej sury w odniesieniu do głównego tematu. Według Javeda Ahmada Ghamidi

Sura al-Talaq i Sura al-Tahrim obie te sury tworzą parę w odniesieniu do ich tematyki. W pierwszej surze wyjaśnione są granice, których powinien przestrzegać wierzący podczas rozstania z żonami, podczas gdy w drugiej surze opisane są granice, które powinien przestrzegać w przypadkach wyrażania im miłości. Obie sury są adresowane do muzułmanów, az ich tematyki jasno wynika, że ​​zostały objawione w Medynie w fazie tazkiyah wa tathir misji kaznodziejskiej proroka Mahometa (sws).

Wysłannik Allaha powiedział: Ktokolwiek odmawia Surę Tahrim, Allah zapewni mu szczerą skruchę.