Taimoor Nama

Timur, lub Tamerlan lub Tamburlaine, (ur. 1336 w Kesh, niedaleko Samarkandy, Transoxania – zm. 19 lutego 1405 w Otrar, niedaleko Chimkent), turecki zdobywca wiary islamskiej, którego podboje sięgały od Indii i Rosji do Morza Śródziemnego. Timur brał udział w kampaniach w Transoksanii z Chagatai, potomkiem Czyngis-chana. (Timur Lenk lub Tamerlan oznacza „Timur Kulawy”, co odzwierciedla rany, jakie otrzymał w bitwie.) Poprzez machinacje i zdradę przejął Transoxanię i ogłosił się odnowicielem imperium mongolskiego. W 1380 rozpoczął podbój Iranu (Persji), biorąc Chorāsān i wschodni Iran w 1383-85 oraz zachodni Iran aż do Mezopotamii i Gruzji w 1386-94. Przez rok okupował Moskwę. Kiedy w Iranie wybuchły bunty, bezlitośnie je stłumił, masakrując ludność całych miast. W 1398 najechał Indie, pozostawiając ślady rzezi. Następnie pomaszerował na Damaszek i Bagdad, deportując rzemieślników tego pierwszego do Samarkandy i niszcząc wszystkie zabytki tego drugiego. W 1404 przygotowywał się do marszu na Chiny, ale zmarł na początku marszu. Chociaż Timur dążył do uczynienia Samarkandy najwspanialszym miastem Azji, sam wolał być w ciągłym ruchu. Jego najtrwalszymi pamiątkami są zabytki architektury Samarkandy i założonej przez niego dynastii, w ramach której Samarkanda stała się ośrodkiem naukowym i naukowym.