TDSYMB Haber

Centralne Stowarzyszenie Hodowli Indyków i Bydła

Związki Hodowców Bydła, powołane w ramach Ustawy o chowie zwierząt nr 4631, są organizacjami hodowców powołanymi w ramach Rozporządzenia w sprawie zakładania i świadczenia usług związków hodowlanych dla celów hodowlanych. W tym celu prowadzony jest System Księgi Rodowodowej na poziomie wojewódzkim oraz prowadzona jest ewidencja rodzicielska i plonu, które będą stanowić podstawę rodowodu bydła. Działania ewidencji, które przyczynią się do genealogii w Turcji, rozpoczęły się od projektów realizowanych wspólnie z rządami Włoch i Niemiec. Turecki projekt rozwoju bydła mlecznego Anafi (ANAFI), wspierany przez rząd włoski, był realizowany w 9 prowincjach (Aydın, Balıkesir, Burdur, Isparta, Izmir, Denizli, Manisa, Muğla i Uşak) w latach 1989-1994. Projekt Systemu Informacji o Hodowli Bydła (GTZ), który rozpoczął się w 1995 r. i był realizowany wspólnie z rządem niemieckim, był realizowany w 7 prowincjach (Bursa, Edirne, Kırklareli, Konya, Sakarya, Samsun i Tekirdağ) i zakończył się w 2000 r. Celem obu projektów jest stworzenie systemu rejestracji w Turcji oraz zapewnienie utworzenia związków zawodowych w celu realizacji tego systemu rejestracji. W rzeczywistości dzięki tym projektom hodowcy zostali skierowani do organizowania, a Stowarzyszenia Hodowców Bydła zaczęły powstawać w 1995 roku. Utworzone związki 16 prowincji połączyły się w 1998 roku i założyły swoją macierzystą organizację, Centralny Związek Hodowców Bydła Indyczego. Według stanu na grudzień 2012 r. liczba związków wojewódzkich będących członkami Centralnego Związku sięgnęła 81. Narodowy Program Hodowlany bydła w Turcji jest realizowany przez Centralny Związek Tureckich Hodowców Bydła. W ramach tego programu Centralny Związek współpracuje z Ministerstwem Rolnictwa i Spraw Wsi, Generalną Dyrekcją Produkcji Rolnej i Rozwoju w 3 różnych projektach. Te; 1. Projekt Wstępnej Księgi Stadnej 2. Projekt Księgi Stadnej 3. Projekt Kontroli Potomstwa Cel Narodowego Programu Hodowlanego Możliwość uzyskania 7000 kg mleczności z 4% tłuszczu w okresie laktacji (305 dni), osiągnięcie 750 kg żywej wagi w wieku dorosłym i 145 cm wysokość zadu, solidna i zdrowa; Chodzi o uzyskanie genotypu o pojemności ciała, która może dać oczekiwany wysoki plon, o budowie racic i pazurów, która zapewni zwierzęciu wygodną mobilność, nadającego się do doju maszynowego i łatwego do dojenia oraz wymię o dużej pojemności i rozprzestrzeniać go w populacji.