Vanity Fair

„Vanity Fair” autorstwa angielskiego autora Williama Makepeace’a Thackeraya to literackie arcydzieło, które przenosi czytelników w burzliwą erę wojen napoleońskich. Na tle historycznym powieść splata urzekający gobelin postaci, ambicji i machinacji społecznych.

W jego sercu znajdują się dwie kontrastujące ze sobą kobiety: Becky Sharp i Amelia Sedley. Becky, dzięki swojemu bystremu dowcipowi i nieustępliwej determinacji, toruje sobie drogę przez społeczeństwo Regencji, pozostawiając niezatarty ślad. Tymczasem Amelia ucieleśnia niewinność i wrażliwość, poruszając się po tym samym świecie z innym zestawem wyzwań.

Pociągnięcia pędzlem Thackeraya tworzą panoramiczny portret epoki, oddając nie tylko błyszczące sale balowe i wielkie posiadłości, ale także bardziej szorstką rzeczywistość wojny, pieniędzy i tożsamości narodowej. Walka o sukces społeczny szaleje równie zaciekle jak niesławna bitwa pod Waterloo, a straty – zarówno dosłowne, jak i metaforyczne – są równie głębokie.

Tytuł powieści czerpie inspirację z Pielgrzyma Postępu Johna Bunyana, alegorii dysydentów opublikowanej w 1678 roku. W dziele Bunyana „Targowisko próżności” symbolizuje nieustanny jarmark odbywający się w mieście zwanym Vanity – miejscu, w którym obnażone jest grzeszne przywiązanie ludzkości do rzeczy doczesnych. Thackeray zręcznie przywłaszcza sobie ten obraz, używając go do satyry na konwencje brytyjskiego społeczeństwa z początku XIX wieku.

Czytelnicy zagłębiając się w łamy „Vanity Fair” napotykają bogaty gobelin ludzkich słabości, pragnień i sprzeczności. Narracyjny głos Thackeraya, oprawiony w formę przedstawienia kukiełkowego, dodaje intrygującej warstwy zawodności. Serializowany format powieści, któremu towarzyszą ilustracje Thackeraya, jeszcze bardziej zwiększa immersję czytelnika.

Wydawane początkowo jako 19-tomowy miesięcznik w latach 1847–1848, „Vanity Fair” ostatecznie ukazało się w 1848 r. jako jednotomowe dzieło. Jej podtytuł „Powieść bez bohatera” odzwierciedla celowe odejście Thackeraya od konwencjonalnych koncepcji literackiego bohaterstwa. Zamiast tego analizuje złożoność ludzkiej natury, ujawniając zarówno wady, jak i zalety.

Vanity Fair jest kamieniem węgielnym wiktoriańskiej fikcji domowej, wpływającej na kolejne pokolenia pisarzy. Jego niezmienny urok zaowocował licznymi adaptacjami w różnych mediach, od wersji audio po film i telewizję.

W annałach literatury twórczość Thackeraya pozostaje żywym obrazem – lustrem odbijającym naszą próżność, aspiracje i zawiły taniec życia.

Książka do czytania offline