Суннатҳо дар ададҳо

Суннатҳо дар ададҳо

Ҳамду ситоиш Худованди бузургро ва салавоту салом ба беҳтарини Паёмбарон Муҳаммади Мустафо саллалоҳу ъалайҳи васаллам – ва аҳли байту асҳобаш.

Саросар ҷумла олам пурҳадис аст, Ҳадисе чун ҳадиси мустафо ку?

Худованди мутаъол дар Қуръони Карим мефармояд: « Ба сӯйи ту (Эй Муҳаммад) китоб (Қуръон) – ро фуруд овардем то он чиро ки фуруд омада, барои мардум баён намоӣ» (Сураи «Наҳл», ояи 44).

Ҳамчунин Ҳақ таъоло дар чандин ояҳои қуръонӣ ба Расули Акрам (с) амр менамояд, то барои мардум ояҳои фурудовардаи Қуръонро бихонаду шарҳу тавзеҳ диҳад.

Албатта ҳамаи тавзеҳоти қавлию амалӣ ва таъйидоти Паёмбари Худо (с) – ро суннат ё ҳадис меноманд.Бинобар ин, суннат ё ҳадиси Паёмбар (с) на танҳо дувумин манбаи дини Ислом аст, балки истифода аз манбаи аввал, яъне Қуръони Карим низ ба ҳадис ва суннати набавӣ сахт бастагӣ дорад.

Хонандаи азиз ва гиромӣ китобе, ки мавриди мутолиаи Шумо қарор дорад дар баргирандаи суннатҳои Расули Акрам (с) ва дигар пандҳои бузургони илм мебошад, ки дар шакли мушаххаси рақамӣ ҷамъовари шудааст.

КАСЕ, КИ ДУ ҲАДИС ФАРО ГИРАД ТО ХУД АМАЛ КУНАД Ё БА ДИГАРОН БИЁМӮЗАД, ТО БА КОР БАРАНД, АЗ 60 СОЛИ ИБОДАТ БЕҲТАР АСТ.