500 Ҳикмат (қисми 2)

Самимият калидест,ки ҳама гуна дарро мекушояд.

Шахсе, ки дусташро аз худ боло намедонад, аз самимият дур аст.

Самимият поймол накардани ҳақ ва ҳуқуқи инсон аст

Фаромӯш макунед, то фаромӯш нагардед

Шахсе,ки ба самимият хиёнат мекунад, дер ва ё зуд маҳв мегардад

Самимият забон надорад, он аз чашм фаҳмида мешавад.

Садақа кунед аз барои Худо то Худованд бароятон даҳчанд диҳад, албатта,ки вобаста аз ниятатон аст

Хоҳӣ,ки донӣ пулат аз куҷо омадааст, ба куҷо рафтанашро бубин.

Шамъ барои даргирондани шамъи дигар чизе гум намекунад.

Ёрдам ба мисли гул аст. Чӣ қадар тоза бошад инсонҳо ҳамон қадар хурсанд мегарданд.