সোনার তরী - রবীন্দ্রনাথ ঠাকুর

วันที่ตีพิมพ์บทกวีตอนจบทองคำอยู่ที่ 4 AD (5 BCE) บทกวีที่ทุ่มเทให้กับกวี Debendranath เสน บทกวีจำนวนมากของบทกวีนี้มีการเชื่อมต่อลึกกับธรรมชาติบทกวีของ Padmapara หนังสือทั้งเล่มเป็นหนึ่งในบทกวีโรแมนติกที่ดีที่สุดในบทกวีบางลา

รพินทรนาถฐากูร [เป็น] FRAS (Listeni / rəˈbindrəˈnɑːt ˈtɑːɡɔːr /; เบงกาลี: เบงกาลี: polali̪athnat̪ʰʈʰakurดนตรี), เขียนRavīndranāthaThākura (7 พ.ค. 2404-7 สิงหาคม 2484), sobriquet Gurudev เช่นเดียวกับศิลปะอินเดียที่มีบริบทความทันสมัยในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ผู้เขียน Gitanjali และ "บทกวีที่ละเอียดอ่อนสดและสวยงาม" เขากลายเป็นคนแรกที่ไม่ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมในทวีปยุโรป - ไม่ใช่ 2456 ในการแปลบทกวีของเขาถูกมองว่าเป็นจิตวิญญาณและ mercurial; อย่างไรก็ตาม "ร้อยแก้วและบทกวีเวทมนต์อันงดงาม" ของเขายังไม่เป็นที่รู้จักนอกเบงกอล บางครั้งเรียกว่า "กวีแห่งเบงกอล" ฐากูรแนะนำรูปแบบร้อยแก้วและร้อยกรองใหม่และการใช้ภาษาพูดในวรรณคดีเบงกอลจึงพ้นจากรูปแบบดั้งเดิมตามภาษาสันสกฤตคลาสสิก เขามีอิทธิพลอย่างมากในการแนะนำวัฒนธรรมอินเดียที่ดีที่สุดให้กับตะวันตกและในทางกลับกันและโดยทั่วไปเขาได้รับการยกย่องในฐานะศิลปินสร้างสรรค์ที่โดดเด่นของอนุทวีปอินเดียยุคใหม่