HIV/AIDS

การติดเชื้อ HIV (Human Immunodeficiency Virus) ซึ่งเป็นไวรัสรีโทรสามารถจัดการได้ด้วยการรักษา แต่หากไม่ได้รับการรักษาอาจนำไปสู่สภาวะต่างๆ รวมถึงโรคเอดส์ (Acquired Immunodeficiency Syndrome)

การรักษาที่มีประสิทธิภาพสำหรับผู้ติดเชื้อเอชไอวี (ผู้ที่ติดเชื้อเอชไอวี) ต้องใช้ยาตลอดชีวิตเพื่อยับยั้งไวรัส ทำให้ตรวจไม่พบปริมาณไวรัส ยังไม่มีวัคซีนหรือวิธีรักษา ผู้ติดเชื้อเอชไอวีที่เข้ารับการรักษาสามารถคาดหวังที่จะมีชีวิตตามปกติและเสียชีวิตพร้อมกับไวรัส ไม่ใช่จากชีวิต

บุคคลที่ติดเชื้อ HIV ซึ่งมีปริมาณไวรัสที่ตรวจไม่พบซึ่งเป็นผลมาจากการรักษาระยะยาวจะไม่มีความเสี่ยงในการแพร่เชื้อเอชไอวีทางเพศอย่างมีประสิทธิภาพ การรณรงค์โดย UNAIDS และองค์กรต่างๆ ทั่วโลกได้สื่อสารสิ่งนี้ว่า Undetectable = Untransmittable หากไม่มีการรักษา การติดเชื้ออาจรบกวนระบบภูมิคุ้มกัน และลุกลามไปสู่โรคเอดส์ในที่สุด ซึ่งบางครั้งอาจใช้เวลานานหลายปี หลังจากการติดเชื้อครั้งแรก บุคคลอาจไม่สังเกตเห็นอาการใดๆ หรืออาจมีอาการป่วยคล้ายไข้หวัดใหญ่เป็นระยะเวลาสั้นๆ ในช่วงเวลานี้บุคคลอาจไม่รู้ว่าตนมีเชื้อ HIV แต่ยังแพร่เชื้อไวรัสได้ โดยปกติแล้วระยะฟักตัวจะยาวนานตามมาโดยไม่มีอาการใดๆ ในที่สุดการติดเชื้อ HIV จะเพิ่มความเสี่ยงต่อการติดเชื้ออื่นๆ เช่น วัณโรค รวมถึงการติดเชื้อฉวยโอกาสอื่นๆ และเนื้องอก ซึ่งพบได้ยากในผู้ที่มีภูมิคุ้มกันปกติ ระยะสุดท้ายมักเกี่ยวข้องกับการลดน้ำหนักโดยไม่ได้ตั้งใจ หากไม่ได้รับการรักษา คนที่ติดเชื้อ HIV สามารถคาดหวังที่จะมีชีวิตอยู่ได้ 11 ปี การทดสอบตั้งแต่เนิ่นๆ สามารถแสดงให้เห็นได้ว่าการรักษาจำเป็นหรือไม่เพื่อหยุดการลุกลามของเชื้อและเพื่อป้องกันการติดเชื้ออื่นๆ เอชไอวีแพร่กระจายโดยการมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่มีการป้องกัน (รวมถึงการมีเพศสัมพันธ์ทางทวารหนักและช่องคลอด) เข็มฉีดใต้ผิวหนังที่ปนเปื้อน หรือการถ่ายเลือด และจากแม่สู่ลูกในระหว่างตั้งครรภ์ การคลอด หรือให้นมบุตร ของเหลวในร่างกายบางชนิด เช่น น้ำลาย เหงื่อ และน้ำตา ไม่สามารถแพร่เชื้อไวรัสได้ ออรัลเซ็กซ์มีความเสี่ยงเพียงเล็กน้อยในการแพร่เชื้อไวรัส วิธีหลีกเลี่ยงการติดเชื้อเอชไอวีและป้องกันการแพร่กระจาย ได้แก่ การมีเพศสัมพันธ์อย่างปลอดภัย การรักษาเพื่อป้องกันการติดเชื้อ ("เพรพ") การรักษาเพื่อหยุดการติดเชื้อในผู้ที่เพิ่งสัมผัสเชื้อ ("PEP") รักษาผู้ติดเชื้อ และโครงการแลกเปลี่ยนเข็ม โรคในทารกมักสามารถป้องกันได้โดยการให้ยาต้านไวรัสทั้งแก่แม่และเด็ก

เอชไอวี/เอดส์ ซึ่งเป็นที่รู้จักทั่วโลกในช่วงต้นทศวรรษ 1980 มีผลกระทบอย่างมากต่อสังคม ทั้งในฐานะความเจ็บป่วยและเป็นแหล่งของการเลือกปฏิบัติ โรคนี้ยังมีผลกระทบทางเศรษฐกิจอย่างมาก มีความเข้าใจผิดหลายประการเกี่ยวกับเอชไอวี/เอดส์ เช่น ความเชื่อที่ว่าสามารถแพร่เชื้อได้โดยการสัมผัสโดยไม่มีเพศสัมพันธ์ โรคนี้กลายเป็นประเด็นถกเถียงมากมายเกี่ยวกับศาสนา รวมถึงจุดยืนของคริสตจักรคาทอลิกที่ไม่สนับสนุนการใช้ถุงยางอนามัยในการป้องกัน ได้รับความสนใจด้านการแพทย์และการเมืองระดับนานาชาติ ตลอดจนได้รับเงินทุนจำนวนมากนับตั้งแต่ถูกค้นพบในช่วงทศวรรษ 1980 เอชไอวีแพร่เชื้อจากไพรเมตอื่นๆ สู่มนุษย์ในแอฟริกาตะวันตกตอนกลางในช่วงต้นถึงกลางศตวรรษที่ 20 โรคเอดส์ได้รับการยอมรับเป็นครั้งแรกโดยศูนย์ควบคุมและป้องกันโรคแห่งสหรัฐอเมริกา (CDC) ในปี พ.ศ. 2524 และสาเหตุของโรคคือการติดเชื้อเอชไอวี ได้รับการระบุในช่วงต้นทศวรรษ ระหว่างครั้งแรกที่มีการระบุโรคเอดส์อย่างง่ายดายจนถึงปี 2021 คาดว่าโรคนี้จะทำให้มีผู้เสียชีวิตอย่างน้อย 40 ล้านคนทั่วโลก ในปี 2564 มีผู้เสียชีวิต 650,000 รายและมีผู้ติดเชื้อ HIV ประมาณ 38 ล้านคนทั่วโลก คนเหล่านี้ประมาณ 20.6 ล้านคนอาศัยอยู่ในแอฟริกาตะวันออกและทางใต้ เอชไอวี/เอดส์ถือเป็นโรคระบาดใหญ่ ซึ่งเป็นโรคระบาดที่เกิดขึ้นเป็นวงกว้างและกำลังแพร่กระจายอย่างแข็งขัน สถาบันสุขภาพแห่งชาติของสหรัฐอเมริกา (NIH) และมูลนิธิเกตส์ให้คำมั่นว่าจะบริจาคเงิน 200 ล้านดอลลาร์เพื่อมุ่งเน้นการพัฒนาวิธีรักษาโรคเอดส์ทั่วโลก แม้ว่าจะไม่มีวิธีรักษาหรือวัคซีน แต่การรักษาด้วยยาต้านไวรัสสามารถชะลอการดำเนินของโรค และอาจนำไปสู่การอายุขัยที่ใกล้เคียงปกติ