Ozone Treaties

อนุสัญญากรุงเวียนนาว่าด้วยการคุ้มครองชั้นโอโซน (1985) และพิธีสารมอนทรีออลว่าด้วยการทำลายชั้นโอโซน (1987) เป็นข้อตกลงระหว่างประเทศที่ได้รับการรับรองเพื่อจัดการกับภัยคุกคามทางสิ่งแวดล้อมครั้งใหญ่ที่สุด: การค้นพบหลุมใน ชั้นโอโซน

ชั้นโอโซนเป็นบริเวณที่มีความเข้มข้นของโอโซนสูงในสตราโตสเฟียร์อยู่ห่างจากพื้นผิวโลก 20 ถึง 30 กิโลเมตร มันทำหน้าที่เป็นเกราะป้องกันที่มองไม่เห็นและปกป้องเราและทุกชีวิตบนโลกจากรังสีอัลตราไวโอเลต (UV) ที่เป็นอันตรายจากดวงอาทิตย์

ในช่วงกลางทศวรรษ 1980 นักวิทยาศาสตร์ค้นพบการทำให้ผอมบางในชั้นโอโซนเหนือทวีปแอนตาร์กติกา สารเคมีที่มนุษย์สร้างขึ้นที่มีส่วนผสมของฮาโลเจนถูกพิจารณาว่าเป็นสาเหตุหลักของการสูญเสียโอโซนนี้ สารเคมีเหล่านี้รู้จักกันในชื่อสารทำลายโอโซน (ODS) ได้แก่ chlorofluorocarbons (CFCs), hydrochlorofluorocarbons (HCFCs), halons และ methyl bromide พวกเขาถูกใช้ในผลิตภัณฑ์หลายพันตัวตั้งแต่เครื่องปรับอากาศตู้เย็นและกระป๋องสเปรย์จนถึงตัวทำละลายที่ใช้ในการทำความสะอาดอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์โฟมฉนวนระบบป้องกันอัคคีภัยเครื่องช่วยหายใจและแม้แต่พื้นรองเท้ารวมทั้งยาฆ่าแมลง

ได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในข้อตกลงที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์สนธิสัญญาโอโซนได้รวบรวมประเทศต่างๆทั่วโลกภายใต้กรอบการทำงานที่ให้พวกเขาสามารถเข้าถึงข้อมูลทางวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมและเทคโนโลยีล่าสุดที่ใช้ในการตัดสินใจ เป็นเวลานานกว่า 32 ปีที่คู่สัญญาในสนธิสัญญาโอโซนได้ทำงานร่วมกับโลกวิทยาศาสตร์ภาคเอกชนและภาคประชาสังคมในการทำความเข้าใจปัญหาและนำมาใช้และใช้กลไกในการแก้ไข เป็นผลให้ชั้นโอโซนอยู่บนเส้นทางที่จะนำกลับคืนสู่สภาพปกติได้ แต่จำเป็นต้องมีความมุ่งมั่นอย่างต่อเนื่องของทุกฝ่ายและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียทั้งหมดเพื่อให้มั่นใจว่าภารกิจบรรลุผลสำเร็จ

มีการจัดทำคู่มือสนธิสัญญาเกี่ยวกับโอโซนตามคำร้องขอของการประชุมของภาคีพิธีสารมอนทรีออลในการประชุมครั้งที่สองในปี 2533 และได้รับการปรับปรุงหลังจากการประชุมประจำปีของพิธีสารพิธีสาร (MOP) และการประชุมสามปีทุกครั้ง ภาคีอนุสัญญา (COP) ตั้งแต่นั้นมา พวกเขาประกอบด้วยตำราสนธิสัญญาที่ปรับและแก้ไขในช่วงหลายปีที่ผ่านมาพร้อมกับการตัดสินใจทั้งหมดของ MOP และ COP รวมถึงภาคผนวกที่เกี่ยวข้องและกฎระเบียบของกระบวนการ คู่มือประกอบด้วยบันทึกการดำเนินการที่ทำมานานกว่าสามทศวรรษเพื่อปกป้องชั้นโอโซน ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาเป็นทรัพยากรที่สำคัญสำหรับตัวเองรวมทั้งผู้เชี่ยวชาญอุตสาหกรรมองค์กรระหว่างรัฐบาลและกลุ่มประชาสังคมที่มีส่วนร่วมในภารกิจที่สำคัญนี้