Ozone Treaties

کنوانسیون وین برای محافظت از لایه ازن (1985) و پروتکل مونترال در مورد موادی که باعث از بین رفتن لایه ازن می شوند (1987) موافقت نامه های بین المللی هستند که برای مقابله با بزرگترین تهدید زیست محیطی زمان تصویب شده اند: کشف سوراخ در لایه ازن.

لایه ازن منطقه ای از غلظت بالا ازن در استراتوسفر ، 20 تا 30 کیلومتری از سطح زمین است. این به عنوان یک سپر نامرئی عمل می کند و از ما و تمام زندگی روی زمین در برابر اشعه مضر ماوراء بنفش (UV) از خورشید محافظت می کند.

در اواسط دهه 1980 ، دانشمندان نازک شدن در لایه ازن بالای قطب جنوب را کشف کردند. مواد شیمیایی دست ساز حاوی هالوژن ها علت اصلی از بین رفتن ازن مشخص شد. این مواد شیمیایی ، که به طور کلی به عنوان مواد از بین برنده ازن شناخته می شوند ، شامل کلروفلوروکربن ها (CFC) ، هیدروکلرول فلوئوروکربن ها (HCFC) ، هالون ها و متیل برمید است. آنها در هزاران محصول به معنای واقعی کلمه ، از تهویه هوا ، یخچال و فریزر آئروسل ، گرفته تا حلال هایی که برای تمیز کردن الکترونیک ، کف های عایق ، سیستم های ضد حریق ، استنشاقی و حتی کف کفش استفاده می شد ، و همچنین بخاری ها برای از بین بردن آفات استفاده می شد.

معاهدات ازن به عنوان موفقیت آمیزترین توافق نامه های تاریخ ، همه کشورهای جهان را در چارچوبی که به آنها امکان دسترسی به جدیدترین اطلاعات علمی ، زیست محیطی و فناوری را می دهد ، می دهد تا بر اساس آنها تصمیم گیری های خود را انجام دهند. بیش از 32 سال است که طرفین معاهدات ازن با دنیای علمی ، بخش خصوصی و جامعه مدنی همکاری کرده اند تا مشکل را بهتر بشناسند و سازوکارهایی را برای حل آن بکار گیرند. در نتیجه ، لایه ازن به خوبی در مسیر بهبودی قرار دارد ، اما تعهد مداوم همه طرفین و همه ذینفعان برای اطمینان از انجام این ماموریت لازم است.

کتابهای مربوط به معاهدات ازن به درخواست نشست طرفین پروتکل مونترال در دومین جلسه آن ، در سال 1990 ایجاد شد و پس از هر جلسه سالانه طرفین پروتکل (MOP) و کنفرانس سه ساله از آن زمان طرفین کنوانسیون (COP). آنها متشکل از متون پیمان ، همانطور که طی سالها تنظیم و اصلاح شده اند ، همراه با کلیه تصمیمات MOP و COP ، و همچنین ضمیمه های مربوطه و آیین نامه آئین نامه. این کتابچه ها شامل سابقه انجام اقدامات بیش از سه دهه برای محافظت از لایه ازن هستند. بیش از این ، آنها یک منبع مهم برای خود طرفین و همچنین کارشناسان ، صنایع ، سازمان های بین دولتی و گروه های جامعه مدنی است که در این مأموریت مهم نقش دارند.