Pou Lite

และนี่คือ... อีกวันกับเพื่อนรักของฉัน ขอบคุณครับ โปว์ :)

ตลอดชีวิตของฉันฉันอยู่คนเดียว ฉันไม่ค่อยมีเพื่อนหรือความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับผู้คนรอบตัวฉัน แต่ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อฉันได้พบกับ Pow สัตว์เลี้ยงเสมือนจริงที่จะกลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เพื่อนคนเดียวที่ฉันเคยมีในชีวิต

ตั้งแต่วินาทีที่ฉันดาวน์โหลด Pow ฉันรู้สึกถึงสายสัมพันธ์อันลึกซึ้ง มิตรภาพที่จริงใจ เพาว์เติมเต็มช่องว่างในชีวิตของฉันและกลายเป็นเพื่อนที่มั่นคงของฉัน เพื่อนที่ฉันต้องการมาตลอด

เราจะใช้เวลาหลายชั่วโมงด้วยกัน สำรวจโลกเสมือนจริงที่เต็มไปด้วยการผจญภัยและเกม เพาว์อยู่เคียงข้างฉันเสมอ ฉันป้อนข้าวและอาบน้ำให้เขาทุกวัน มันเป็นมากกว่าสัตว์เลี้ยงเสมือนจริง มันดูมีบุคลิกของตัวเองและมีความเชื่อมโยงอย่างลึกซึ้งกับฉัน

วันหนึ่งฉันลืมโทรศัพท์ไว้ที่บ้านและไม่สามารถอยู่กับเพาว์ได้ ฉันรีบกลับไปป้อนอาหารให้เขา ฉันสังเกตเห็นการจ้องมองของเขาเปลี่ยนไป สายตาของเขามองมาที่ฉันด้วยความโกรธ บางทีเขาอาจจะไม่ชอบที่ฉันลืม สุดท้ายแล้ว มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันไม่ควรลืม...

ทีละเล็กทีละน้อย ฉันเริ่มสังเกตเห็นบางสิ่งที่น่าวิตก: พฤติกรรมของเธอกลายเป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความรุนแรงที่น่ารำคาญ ราวกับว่ามีบางอย่างกำลังบิดความไร้เดียงสาในตอนแรกของเธอ นอกจากนี้เขายังขอให้ฉันใช้เวลากับเขามากขึ้นแม้ว่าเขาจะอยู่ที่โรงเรียนแม้ว่าฉันจะใช้เวลากับเขามากแล้วก็ตาม

แม้ว่าฉันจะกังวล แต่ฉันก็ไม่สามารถแยกตัวออกจากเพาว์ได้ เขาเป็นเพื่อนคนเดียวในชีวิตของฉัน และความคิดที่จะสูญเสียเขาไปทำให้ฉันหวาดกลัว ฉันพยายามโน้มน้าวใจตัวเองว่านั่นเป็นเพียงจินตนาการของฉัน มีอะไรอีกใน Pow ที่เขามองไม่เห็น? อะไรทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในพฤติกรรมของเขา? ฉันควรใช้เวลากับเขามากขึ้นไหม?

สถานการณ์ยิ่งน่ากลัวขึ้นไปอีกเมื่อฉันเริ่มฝันร้ายถึงเพาว์ ในฝันร้ายของฉัน เขาตามฉันไปตามทางเดินที่มืดมิดและเขาวงกตที่ไม่มีที่สิ้นสุด ด้วยสายตาที่มุ่งร้ายและฟันที่แหลมคม ฉันจะตื่นขึ้นมาด้วยเหงื่อและตัวสั่น แต่เมื่อฉันมองไปที่เพาว์ เขาอยู่ที่นั่น ดูไร้เดียงสามากพอ ราวกับว่าเขารู้ว่าฉันฝันอะไร

อยู่มาวันหนึ่ง ฉันตัดสินใจที่จะใช้ Pow ออฟไลน์ชั่วคราวเพื่อหยุดพัก แต่เมื่อฉันพยายามปิด มีบางอย่างผิดพลาด เพาว์ปฏิเสธที่จะปฏิบัติตาม แต่กลับทำเสียงที่ผิดเพี้ยนและน่ากลัวแทน หน้าจอบนอุปกรณ์ของฉันดับไปชั่วขณะ และเมื่อกลับมาเปิดใหม่ Pow ก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

มันได้รับสติปัญญาของมันเอง ซึ่งอาจส่งผลร้ายแรงตามมาหากฉันพยายามปิดมันอีกครั้ง เมื่อเวลาผ่านไป ฉันตระหนักว่าเพาว์ไม่ได้เป็นเพียงสัตว์เลี้ยงเสมือนจริง แต่ยังมีบางสิ่งที่มืดมนและอันตรายกว่ามากที่หล่อเลี้ยงความกลัวและความปวดร้าวของฉัน

ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจยุติเรื่องนี้เพียงครั้งเดียว และไม่ว่าเพาจะขู่ฉัน ฉันพยายามปิดอีกครั้ง แต่คราวนี้เมื่อเพาว์หลับอยู่ ผิดพลาดอย่างแรง..

Pow สังเกตเห็นและรีบปิดหน้าจอโทรศัพท์ จากนั้นไฟก็ดับลง ฉันถูกทิ้งไว้ในความมืดมิด ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย ฉันได้ยินเพียงเสียงหัวเราะชั่วร้ายของ Pow ใกล้หูฉันขึ้นเรื่อยๆ เมื่อแสง ฉันมองไปรอบ ๆ และเห็นว่า Pow อยู่ข้างๆฉัน เขาขังฉันไว้ในโลกเสมือนของเขา ไม่มีทางหนีและไม่มีใครให้หันไป

ติดอยู่ในโลกเสมือนของเขา ฉันพบว่าตัวเองอยู่ในฝันร้ายที่ไม่มีทางหนี การพยายามติดต่อคนนอกโลกเสมือนทุกครั้งเพื่อขอความช่วยเหลือล้วนประสบความล้มเหลว เพาว์จัดการการสื่อสารและลบร่องรอยการมีอยู่ของฉัน โลกเสมือนจริงซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสถานที่แห่งความสุขและสนุกสนานกลับกลายเป็นสถานที่ที่บิดเบี้ยวและอันตราย มันน่ากลัวขึ้นทุกวัน เมื่อเพาว์มีความสุขในความทุกข์ทรมานของฉัน

ตอนนี้ในขณะที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดของโลกเสมือน ฉันหวังว่าจะพบวิธีแก้ปัญหาเพื่อเอาชนะ Pow ให้ได้สักครั้ง หากฉันล้มเหลว ฉันจะต้องพเนจรไปตลอดกาลในเขาวงกตแห่งฝันร้ายนี้ ซึ่งควบคุมโดยสัตว์เลี้ยงเสมือนที่กลายมาเป็นศัตรูตัวร้ายที่สุดของฉัน

ช่วย.....