Drone vs. Zombies

Lütfen bunun deneysel bir proje olduğunu unutmayın. Oyunun test sürümü tamamlanmamış seviyeler, eksik özellikler veya diğer kusurları içerir. Oyun tamamen ücretsizdir ve reklam içermez.

Eski havacı Joe'nun hayatının yerleşik rutinini hiçbir şey bozamayacak gibi görünüyordu.

Yürüme yeteneğinin kaybı, hareket özgürlüğünü ciddi şekilde sınırlıyordu.

Ancak Joseph bu konuda pek endişeli değildi.

Derinlerde, her zaman sessiz ve ölçülü bir varoluşun hayalini kurmuştu.

Güneşli Avustralya'nın kuzeyinde konforlu bir kır evi, makul bir pansiyon, oyun konsolu ve radyo dergileri.

Ayda bir bakkaliye ürünlerini teslim eden bakkal teslimatçısı Nade dışında hiçbir şey onu en sevdiği eğlencelerden alıkoyamadı.

Bu yüzden, hayatını toplumdan soyutlayarak, evinin duvarlarının diğer tarafında olup bitenlerden habersiz yaşadı.

- Kahretsin Nader, yine mi çıktı? Yiyeceklerimi teslim etmesinin üzerinden üç gün geçmişti.

Ve daha önce hiç olmayan bir şekilde emekli maaşı ertelendi.

Joe'nun üzerine garip bir his geldi. Yıllar sonra ilk kez tozla kaplı bilgisayarı çalıştırmaya ve interneti ziyaret etmeye karar verdi.

Okuduğu haber katılaşmış pilotu şoka soktu.

Joe, dünyada olup bitenlerle ilgili tüm bilgileri, ABD Ordusu'ndaki son kişi değil, iyi bir yoldaş olan eski meslektaşından almaya karar verir.

- Hey dostum! Hizmet nasıldı?

- Ne kadar çok insan var. Joe, senden haber almayı beklemiyordum, hey dostum, zombiler tarafından yenildin mi?

- Henüz değil. Yapmadılar, sadece bacaklarımı ısırdılar.

- Ayrıca iyi bir mizah anlayışın var ki bu güzel.

- İnanmazsın, o zombileri birkaç dakika önce öğrendim.

- Neden yapmayayım? Bütün gün oynayıp uçak maketleri yapmak senin gibi değil mi?

Ah, keşke bunu yapabilseydim. Ve yaşlılığımda seyahat etmeye başladım, şimdi Antarktika'da güneşleniyorum mesela, buraya geleceğimi hiç düşünmemiştim.

Ama lafı uzatmayalım, fazla zamanım yok ve görüyorum ki dünyada neler olup bittiğini gerçekten anlamıyorsunuz.

Durum bundan ibaret. Birkaç haftadır her kıtaya bilinmeyen bir virüs bulaştı.

Gezegendeki tüm insanların yaklaşık yüzde 70'i bu hastalığa yakalanmıştır; geri kalanlar hizipler halinde toplandılar ve enfekte olanlarla yüzleşiyorlar, biz onlara "zombiler" diyoruz.

Enfeksiyonun merkez üssü güney Avustralya'da, bu nedenle neredeyse tüm kıtanız enfekte.

Mucizevi bir şekilde dokunulmamışlar arasına nasıl girdin bilmiyorum ama durum her an değişebilir.

Ben de dahil olmak üzere ABD askeri ve sivil nüfusundan hayatta kalanlar Antarktika'ya yeniden konuşlandırıldı.

Düşük sıcaklıklar nedeniyle virüs anakaraya yayılmıyor.

Bilim adamlarımız bir panzehir üretmek için çok çalışıyorlar. İlk deneyler başarılı oldu ve panzehir sentez süreci yaklaşık 1 ay sürecek, ardından pilotlarımız bu "ilacı" şehirlerin üzerine püskürtecek.

Tek şey, her şeyin o kadar pembe olmaması. Yalnızca en fazla 24 saat boyunca enfekte olanların normal insanlar olacağı garanti edilebilir.

Bir günden fazla zombi durumunda kalanların normal hayata dönmeleri veya basitçe ölmeleri pek olası değildir.

Bu nedenle Avustralya, ilaçlanacaklar listesindeki ilk ülke olmaktan çok uzak, çünkü neredeyse hiç enfekte olmayan insan kalmadı.

Acı gerçekler böyledir. Ama başka çare yok, ya böyle davranın ya da insanlık tamamen yok olacak.

Öyleyse dostum, tek yapman gereken zombiler tarafından parçalanmamak ve onlardan etkilenmemek. Bu arada, özellikle sadece alacakaranlıkta aktifler.

Gerisi savaş hukuku ve sana söylememe gerek yok.

Ayrıca elimde ücretsiz bir drone var ve mümkünse size silahlar dahil gerekli şeyleri gönderebileceğim.

Kulağa güven verici geliyor, ama bu birkaç haftayı nasıl atlatacağım?

Ve sonra aklına alışılmadık ama çok iyi bir fikir geliyor - eski Colt ile modern bir quadcopteri tek bir ölüm makinesinde birleştirmek.