Les Mémoires d'un Veuf

['Bir Dul'un Anıları'nın e-kitap okuyucusu]

Bir dulun anıları, seçilen başlık otobiyografik niyeti açıkça gösteriyor.

Verlaine, Mathilde'in 30 Ekim 1886'da, tam da eserin ortaya çıktığı dönemde gerçekleşen yeniden evlenmesini beklemedi ve kendini, yine de kendine ve diğerine tuhaf bir sadakati yansıtan acıklı bir paradoksla değerlendirdi. , bir "dul" olarak. 4 Ekim 1872'de Victor Hugo'ya yazdığı mektupta "Giden benim" diyordu. gitti aslında ama kopmadı. müstakil, asla olmayacak.

reddedilmiş, terk edilmiş, "dul" hissetmesi, hemen affedilip azarlanmaması onun için yeterliydi, hatta yakarışının duyulmaması bile yeterliydi. dul da, teselli edilemez kişi, kendisinin olduğuna inandığı, hissettiği ya da olmak istediği şey budur. güzel aşk şiirlerinden biri: dul bir adam konuşuyor, 1878 tarihli. dua hiç bitmeyecek. ama bir dul olarak o yalnızca Mathilde değildir: Bildiği ve sevdiği her şeydir ve sonuna kadar kendini bunlardan kurtaramayacaktır: Lucien Viotti'dendir, arkadaşı ya da sevgilisi. gençliğinden, belki de kendisinden ve kendi hayatındandır.

(Sesli kitap)