Mening Nomalum Sohibjamolim

Premyera. Kutib Oling. İlk olarak Android formatında tuzilgan kitob.

Bolgar yozuvchisi ve shoiri Bogomil Raynovning "Mening noma'lum sohibjamolim" asari muhabbat haqida hikoya qiladi. Muallif bu asarida g'arb jamiyatining muhabbat haqidagi qarashlari, intilishlari, kamçiliklerini ochib bergan.

Muhabbat va yana muhabbat hikoya qiluvchi bu kitob, o'ylaymizki, sizga manzur bo'ladi.

Kemachamiz San-Jorjo orolini aylanib o'tgach, uning motori jadallashib, yengil ve bir maromda ishlay boshladi. Ko'z oldimizda'dan Lidogacha yastangan moviy-yashil ko'rfaz ko'rindi'ye. Ufqdan oshib o'tishga ulgurgan bir necha motorli qayiqlarning qoldirgan ko'pikli izleri suv sahnida to'lqinlanardi.

Shamol kuchayib, sal salqinlashdi. Kayutaning soyasiga o'tganimdan ruhim tetiklandi. Afsuski, yeniden düzenlemeyi ikki ibodatxona ve bitta qasrni inkor qilgandim. Aks holda kayfim juda chog' bo'lardi.

«Kuyunma, — dedim o'zimga-o'zim. — Bu yog'ini sal tig'izlasang bariga ulgurasan. Horib-charchaganda tomosha qilishdan nima foyda bor? Baribir miyangga hech narsa kirmaydi».

Shu xayolda dengizdan shahar tomonga keskin burilgandim, yonimdağı ayolga tegib ketdim. Ayol o'qishga juda berilib ketgan shekilli, kechirim so'raganimda qarab ham qo'ymadi.

«Voy-bo', bun kekkayishini-chi!» — ichimda, unga ko'z qirimni tashlab dedim. Ayol kekkayarmi yo'qmi, noma'lum, lekin atrofdagi hech narsaga e'tibor bermay mutolaa qilardi. Uning yuzi mahalliy ayollarnikidek yarq etib ko'zni oluvchi toifadan bo'lmasa-da, harholda chiroyli edi. Avvaliga uning chehrasini shunchaki bekorchilikdan kuzatdim. Keyin «U haqiqatan ham go'zal ekan», o'zimga-o'zim dedim. Yana biroz turib esa undan ko‘z uzolmay qolganimni jahl bilan tan oldim.

U juda yosh edi. Qiz bola bo'lsa kerak, degan qarorga kelardim-u, cephane o'zini tutishidagi qizlarga xos bo'lmagan jiddiylik ve barkamollik bunga yo'l qo'ymasdi. Qimmatbaho pushtirang matodan tikilgan kashtali ko'ylagi sarv qomatiga chippa yopishib turardi. Ametis ko'zli uzuk bezagan bir qo'lida jurnal tutgan, ikkinchi qo'li esa oppoq sumkaning bambuk bandidan ushlab olgandi.

«Badavlat ekan, — dedim o'zimga-o'zim. — Kekkayishi bejizmaları! Buning ustiga o'zini hurliqo, odamlarni esa faqat unga tikilish bilan mashg'ul, deb o'ylaydi».

Erkekler Aslıda Sergap Emasman. Lekin kamgap odam ham ichida ko'p gapiradi.

Ayolning o'qiyotgani kinoroman bo'lgani uchun unga nisbatan g'ashligim tag'in oshdi.

Nihoyat, sen mutolaani tugatdi. Jurnalni yopib sumkasiga tiqdi-da, nigohini ko'tardi. Uning chag'ir ko'zlari mehribon va jiddiy boqardi. O'ngu so'lga o'q otib, "xo'sh, qalayman, yoqimtoyginamanmi?" deydigan ko'zlardan emasdi. Ayolning dengiz shu'lasidan biroz qisilgan nigohi mening yuzimdan befarq sirg'alib o'tdi-da, kemaning ortida qlayotgan ko'pikli «egat»da to'xtadi.

— Havo yaxshi-a? — deb yubordim o'zim ham kutmagan holda. Ayol javob bermadi.

— Lekin issiqrog'-a, nima deysiz?

Bu safar ayol bamaylixotirlik bilan menga orqasini o'girdi.

— Ba'zi bir odamlar bilan suhbat qurish juda qiyin bo'ladi, — dedi yonimdagi chol qulog'im ostida po'ng'illab. — Ular o'zlarini tuhaf bandalardan ko'p yuqori qo'yishadi.

Cholning kichkina ve namchil ko'zlari menga xayrixoh boqardi. Biz sizin için bir şey biliyoruz.