Хушбахттарин зан дар олам

Марҳабо! Хуш омадӣ, эй модар ва хоҳари намозхону рӯзадор, ибодаткунанда ва тарсанда аз Кирдигор, сатрдору шармдор, бовиқору нармгуфтор, таълимгиранда ва таълимдиҳанда, огоҳшавандаву ҳифзкунанда, ростпӯяндаву ростраванда.

Марҳабо! Хуш омадӣ, эй модар ва хоҳари вафокунанда бар аҳду амина, муҳаббатпарвари бекина; ростгӯяндаву тасдиқкунанда, ҳақбинандаву ҳақшунаванда.

Мужда бароят хушхабар, эй модари хунинҷигар,

Ай хоҳари лахти ҷигар, эй духтари гулбарги тар.

Хушбахтии мову Шумо, дар явми дин рузи ҷазо,

Мақбули Яздон гаштан аст андеша мебояд туро.

Аввал, ки ҳаст он муддао, имону ихлос бар Худо,

Ҳам бар малоику русул, баъдан кутуб омад қабул.

Бар рузи охиру қадар, зиндашавӣ омад дигар,

Ҳафт рукни имон аст ин, роҳи яқин ислом гузин.

Хушбахтию хурсандиро доим намо ту ҷустуҷӯ,

Дар тоати Парвардигор, ҳам дар ризомандии ӯ.