Aşk Şiirleri -9-

Seninle Cenneti Koklarım

Dalgınım, yürüyorum, lakin gittiğim yer benden değil.

Kimseler içinde hiç kimse, sahiden ben kimim?

Yorgun omuzlar, hani saçlarının döküldüğü kıyısız yıldızlar.

Sen tutsan ellerimi, yeniden avuçların baharında.

El ele tutuşsak, göz göze gelsek de,

Ömrümüz şenlense yeniden.

Bir umut, bir çocuk şekillense içimizde.

Bir merhaba desek,

Tozlu raflardaki öykülere.

Geçer miyim, kendimden bilinmez.

Sorar mıyım, anılarımda var olan seni.

Bir dünya intikalidir, içimde gezindiğim.

İnzivam sen, yılmadım, hala aynı değerlerdesin.

Hala seni kokluyor, bakışlarım.

Yastığımda çizdiğim sokaklar ve şehirlerle.

Öyle bir dünyadayım ki, seninle iç içe.

Dayanamam.

Seni kaybetmeye, sensiz olmaya.

Bu akşam kadehi yokluğa çevirdim.

Gaz lambasındaki düşlerim dua ediyor, sana.

Uğruna ellerimi kaldırdım, Yaradan'a.

Bir mektup deyip, yazıyorum seni şarkıma.

Söylüyorum o sözcükleri.

Başımı alıp gidiyorum, vapurlarla.

Ah sevdiğim.

Sen benim sonsuzluktaki seçimim.

Hani hiç gitmeyen, hani hiç kaybolmayan.

Bir umut, bir huzur tedavisi içinde.

Yıllar geçse de, aklımın terazisinde.

Bir seni, bir sensizliği kaldırır, yüreğim.

Tartının bir tarafında sen, diğer yanda ben.

Ne kadar ağırlaşmış, bu aşk.

Gittikçe dibe vuruyor, beni.

Gitgide boğuyor, ruh halimi.

Ah sevdiğim.

Düşün seninle yaşadıklarımızı.

Avazım çıktığı kadar senin saçlarında.

Rimelinden öyküler, rujundan sitemler.

Yanaklarında hecelediğim allıkların.

Ojelerini boyadığım o çocuk uçurtmalarım.

Parfümünden cennetin umudunu kokladığım.

Sayıklıyorum, ruhunu ruhuma.

Bir gün daha geçiyor, güneşiyle deniziyle.

Yağmur sevginde, hani damlalar halinde akan arzu.

Taşan gülüşler, kıyılara vurduğum gemilerin.

Seni bulma uğruna kaybettiğim benliğim.

Sensin, benim içimdeki tek yüreğim.