Faqat Ahmoqlar 8 Soat Uhlaydi

UYG'ONISH

Kendinning yuziga kutilmagan tarsaki kelib tushganida

quyoshning chiqishiga hali bir soat bor edi. Jin Chalgandek

yotogʻidan sapchib turdi. Yotog'i oldida katta, ajoyib bir odam

Kendinga qarab kulimsirab turardi. Sochlari o'ta g'ayritabiiy

bo'lib, har bir tolasi go'yo kamondan uchib chiqishga shay

turgan o'qqa o'xshardi. Kiyimi esa toshbaqaning kosasini esga

solardi. Oyoqlari yo'q deydigan darajada kichik, qo'llari esa

aksincha, nihoyatda katta edi. Go'yoki, biroz avval Kendinning

yuziga tushgan shapaloq ayni shu g'alati odam jimjilog'ining ishi

edi. Nima bo'lganini anglay olmagan Kendin o'ziga kelgach,

tarsaki ta'siri ostida qo'rqqancha ikkilangan ko'yi so'radi:

- Menga nima bo'ldi?

- Qo'rqma, xavotirli narsa emas, seni shunchaki jin chaldi!, - dedi

bahaybat qo'lli, mitti oyoqli odam. Insonni dahshatga soladigan

bu javobdan Kendin o'zini yo'qotib qo'ydi.

-Jin?! Qanaqa jin?, - dedi Kendin asabiy, hayron va qo'rqqan

olá.

U g'alati odam mitti oyoqlarini xuddi bir baleron kabi mohirlik

bilan o'ynatar, havoda go'yo pichoqning ustida aylanayotgandek

aylanar, soʻngra birdan toʻxtab, soʻzlashda davom etardi:

- Homens jinman. Haligi bor ediku, “Mendan nima tilasang,

tilagingni bajo keltiraman” deydigan jin. Hah, mana o'sha

homens homem!

Kendin dovdirab qoldi. Jin ekanini aytgan bu gʻayritabiiy maxluq

so'zlashda davom etdi:

Dasturni yuklab olib davomini o'qishingiz mumkin.