Faqat Ahmoqlar 8 Soat Uhlaydi

UYG'ONISH

Kendinning yuziga kutilmagan tarsaki kelib tushganida

quyoshning chiqishiga hali bir soat bor edi. Jin Chalgandek

Yotog'idan sapchib turdi. Yotog'i oldida katta, ajoyib bir odam

Kendinga qarab kulimsirab turardi. Sochlari oʻta gʻayritabiiy

bo'lib, har bir tolasi go'yo kamondan uchib chiqishga shay

turgan oʻqqa oʻxshard. Kiyimi esa toshbaqaning kosasini esga

solaridi. Oyoqlari yoʻq deydigan darajada kichik, qoʻllari esa

aksincha, nihoyatda katta edi. Go'yoki, biroz avval Kendinning

yuziga tushgan shapaloq ayni shu gʻalati odam jimjilogʻining ishi

edi. Nima bo'lganini anglay olmagan Kendin o'ziga kelgach,

tarsaki taʼsiri ostida qoʻrqqancha ikkilangan koʻyi soʻradi:

- Menga nima bo'ldi?

- Qoʻrqma, xavotirli narsa emas, seni shunchaki jin chaldi!, - dedi

bahaybat qo'lli, mitti oyoqli odam. Insonni dahshatga soladigan

bu javobdan Kendin o'zini yo'qotib qo'ydi.

- Jin?! Qanaqa jin?, - dedi Kendin asabiy, hayron va qo'rqqan

olada.

U gʻalati odam mitti oyoqlarini xuddi bir baleron kabi mohirlik

bilan o'ynatar, havoda go'yo pichoqning ustida aylanayotgandek

aylanar, soʻngra birdan toʻxtab, soʻzlashda davom etardi:

- Uomini Jinman. Haligi bor ediku, “Mendan nima tilasang,

tilagingni bajo keltiraman” deydigan jin. Ah, mana o'sha

uomini uomo!

Kendin dovdirab qoldi. Jin ekanini aytgan bu gʻayritabiiy maxluq

soʻzlashda davom etdi:

Dasturni yuklab olib davomini o'qishingiz mumkin.