Faqat Ahmoqlar 8 Soat Uhlaydi

UYG’ONISH

Kendinning yuziga kutilmagan tarsaki kelib tushganida

quyoshning chiqishiga hali bir soat bor edi. Jin chalgandek

yotogʻidan sapchib turdi. Yotogʻi oldida katta, ajoyib bir odam

Kendinga qarab kulimsirab turardi. Sochlari oʻta gʻayritabiiy

bo’lib, har bir tolasi goʻyo kamondan uchib chiqishga shay

rau củ cải oʻqqa oʻxshardi. Kiyimi esa toshbaqaries kosasini esga

solardi. Oyoqlari yoʻq deydigan darajada kichik, qoʻllari esa

aksincha, nihoyatda katta edi. Goʻyoki, biroz avval Kendinning

yuziga tushgan shapaloq ayni shu gʻalati odam jimjilogʻining ishi

edi. Nima bo’lganini anglay olmagan Kendin oʻziga kelgach,

tarsaki taʼsiri ostida qoʻrqqancha ikkilangan koʻyi soʻradi:

- Menga nima boʻldi?

- Qoʻrqma, xavotirli narsa emas, seni shunchaki jin chaldi !, - Dei

bahaybat qoʻlli, mitti oyoqli odam. Insonni dahshatga soladigan

bu javobdan Kendin o’zini yo’qotib qo’ydi.

- Jin ?! Qanaqa jin ?, - Di Kendin asabiy, hayron va qo’rqqan

holatda.

U gʻalati odam mitti oyoqlarini xuddi bir baleron kabi mohirlik

bilan oʻynatar, havoda goʻyo pichoqning ustida aylanayotgandek

aylanar, soʻngra birdan toʻxtab, soʻzlashda davom etardi:

- Đàn ông jinman. Haligi bor ediku, “Mendan nima Tilasang,

Tilagingni bajo keltiraman ”deydigan jin. Hah, mana oʻsha

người đàn ông!

Kendin dovdirab qoldi. Jin ekanini aytgan bu gʻayritabiiy maxluq

soʻzlashda davom etdi:

Dasturni yuklab olib davomini o'qishingiz mumkin.