رواية الشياطين دوستويفسكي

فئودور میخائیلوویچ داستایوفسکی رمان‌نویس، روزنامه‌نگار و فیلسوف روسی است. او یکی از مشهورترین نویسندگان و نویسندگان جهان است. رمان های او حاوی درک عمیقی از روان انسان است و تحلیلی روشنگر از وضعیت سیاسی، اجتماعی و معنوی روسیه در قرن نوزدهم ارائه می دهد و به موضوعات مختلف فلسفی و مذهبی می پردازد.

فئودور داستایوفسکی نویسنده بزرگ روسی به خاطر طیف وسیعی از بهترین رمان‌های طبیعت انسانی که ارزش ادبی و ارزش زیبایی‌شناختی را با هم ترکیب می‌کنند، شهرت داشت و توانست از طریق آن‌ها به اسرار روح انسان بپردازد و دگرگونی‌های آن را بین تعالی به سوی توصیف کند. فضیلت و افتادن در رذیلت، بین ایمان و الحاد و غیره. سبک ادبی جذابی که خوانندگان را به خود جذب می کند.

آثار او به بسیاری از زبان ها ترجمه شده است و ایده ها و شخصیت های او بخشی از میراث معنوی بشریت شده است. ارزشمندترین چیز در میراث او رمان های اوست. دو رمان - جنایت و مکافات - برادران کارامازوف که کاملاً بیانگر فلسفه نویسنده بودند در جهان شهرت خاصی داشتند.

درباره فئودور داستایوفسکی:

او در سال 1821 پس از میلاد متولد شد و دومین فرزند میخائیل و ماریا داستایوفسکی بود، پدرش تا زمانی که بازنشسته شد و الکلی شد، جراح بیمارستان فقرا ماریینسکی بود.

اقامت پدرش در بیمارستان مارینسکی، واقع در بدترین محله های مسکو، تأثیر زیادی بر او گذاشت، زیرا او در آنجا در میان فقرا سرگردان بود و شاهد بدبختی هایی بود که در آن زندگی می کردند. مشاهدات او از این همه فقر و بدبختی در نوشته های بعدی او، زیرا شخصیت های رمان هایش به بدبختی و بدبختی معروف بودند.

او از شهرت بین المللی گسترده ای برخوردار بود و هنوز هم دارد و آثارش به زبان های بسیاری ترجمه شده است و شخصیت های رمان هایش به میراث روسی تبدیل شده اند که به آن افتخار می کند.

او به عنوان مهندس ستوان کار کرد و شروع به انتشار رمان‌هایش کرد و زمانی که احساس کرد که دوران نظامی‌اش می‌تواند خطری برای حرفه ادبی‌اش باشد، استعفا داد، به‌ویژه که راه خود را در مرکز ادبی باز کرد و آثارش شروع به کار کردند. ظاهر و شکوفا شود.

سلامتی او در سال 1877 رو به وخامت گذاشت، زیرا در این مدت دچار صرع بود و تشنج های شدیدی داشت و در این مدت مشغول نوشتن خاطرات خود بود.

فئودور داستایوفسکی در سال 1881 بر اثر بیماری درگذشت و نقل قولی از انجیل یوحنا بر قبر او حک شده است: «به راستی، واقعاً به شما می‌گویم، اگر دانه‌ای گندم در زمین نیفتد و رشد نکند، تنها می‌ماند. اما اگر بمیرد ثمره زیادی می دهد.»