عمارة الموت

در مورد زنی که خداحافظی کرد ، او ایستاد و با وحشت گفت: نفرین ... ساختمان لعنتی

صدای او بلند و ترسناک بود ، که باعث شد همه به سخنان وی جلب شوند و او همچنان با همان وحشت سخنان خود را ادامه داد و بدنش شروع به لرزیدن کرد: هر جایی که پر از خون و گریه باشد ، و بعد از 19 روز سال جدید آغاز می شود و سال بدی برای همه ساکنان آن خواهد بود و اولین ماه هر ماه یک نفر از مردم می میرد

سخنان او مانند صاعقه بر سر همه افتاد ، به جز حافظ که گفت: ای اسطوره ها ، و آنچه را که من نمی دانم برای من به ارمغان آورد بگذار

حافظ به درب آپارتمان رفت ، در را باز کرد و رفت و فواد این بار سعی نکرد جلوی او را بگیرد ، چون همه تحت تأثیر سخنان خداحافظی بودند.