মৌমাছি চাষের বিস্তারিত তথ্য

از قدیم الایام زنبور عسل یک نوع شناخته شده از حشرات کوچک، کوشا و مفید بوده است. آنها را معمولاً حشرات اجتماعی می نامند زیرا به صورت گروهی زندگی می کنند. از زنبور عسل و موم بدست می آوریم. زنبورها گلها را گرده افشانی می کنند و تولید محصولات جنگلی، میوه و کشاورزی را افزایش می دهند. برخی از انواع زنبورها را می توان در جعبه ها پرورش داد یا پرورش داد. و می تواند سود بیشتری داشته باشد.

گونه های زنبور عسل در کشور ما به طور کلی سه گونه زنبور عسل وجود دارد که عبارتند از: (1) زنبورهای کوهی، (2) زنبورهای هندی و (3) زنبورهای کوچک. (1) زنبورهای کوهستانی: اینها از نظر اندازه بزرگترین هستند. بر شاخه های درختان بزرگ و روی تپه ها چرخ می بندند. میانگین تولید عسل در هر چرخ حدود 10 کیلوگرم در هر بار است. منظور آنها حیوانات خانگی نیست، بنابراین نمی توان آنها را در جعبه ها پرورش داد. (2) زنبورهای هندی: اندازه آنها متوسط ​​است. آنها چرخ ها را در مکان های تاریک یا مخفی مانند افراد درخت، شکاف در دیوارها، کمدها، توده های آجر و غیره می بندند. میانگین تولید عسل در هر چرخ حدود 4 کیلوگرم است. آنها طبیعت آرامی دارند. بنابراین می توان آن را در یک جعبه پرورش داد. این به ملکه بستگی دارد که چه نوع تخمی بگذارد. ملکه جدید از تخم های بارور شده ساخته خواهد شد. ملکه جدید با خوردن نوع خاصی از غذا (ژل رویال یا راجسودا) زیر نظر زنبورهای کارگر ساخته می شود. برای این غذا او می تواند بعداً تخم بگذارد و طول عمر او افزایش می یابد. طول عمر ملکه زنبور عسل حدود 2/3 سال است. زنبورهای نر: جثه متوسطی دارند. چشمانشان درشت است. اما نیش ندارند. تنها کار آنها ملاقات با ملکه است. آنها در طبیعت بسیار تنبل هستند. حتی آنها اغلب غذای خود را نمی گیرند. کارگران تغذیه می کنند. فقط یک زنبور نر قادر به جفت گیری با ملکه است. اما پس از ملاقات، مرد مرد. طول عمر زنبورهای نر حدود یک ماه و نیم است.