Hazrat Imam Hussain Life Story

الحسین بن علی بن ابي طالب (عربی: الحسين ابن علي ابن ابی طالب؛ 10 اکتبر 625 - 10 اکتبر 680) (3 شعبان 4 AH (در تقویم عربی قدیم) - 10 محرم ص. 61 ) (نام او نیز به عنوان حسین بن علی، حسین، حسین و حسین نقل شده است)، نوه ای از پیامبر اسلام، محمد، و پسر علی بن ابی طالب (اولین امام شیعه و چهارم خلیفه رشید سنی اسلام ) و دختر محمد، فاطمه. او شخصیت مهمی در اسلام است زیرا او عضو خلیفه (عربی: بیت، خانواده) محمد و اهل الشیاء (عربی: أهل الکساء، مردم پنهان) و همچنین سوم امام شیعیان.

حسین بن علی بعد از مرگ برادر بزرگترش حسن بن علی در سال 670 (AH 50 AH) امام شیعیان اسلام شد. هواداران پدرش (عربی: شيعة علي، شیعهعلی) در كوفه وفاداری به او داشتند. حسین درخواست مؤاخیل را برای جانشینی فرزندش، یزید اول، پذیرفت و این اقدام را نقض قرارداد حسن معاویه دانست [8].

هنگامی که معاویه در سال 680 میلادی درگذشت، حسین از تعهد به وفاداری به یزید، که تازه به عنوان خلفای امویان معاویه شده بود، امتناع ورزید. او بر مشروعیتش بر اساس موقعیت خاص خود به عنوان یک فرزند مستقیم محمد و legatees مشروع خود اصرار داشت. به عنوان یک نتیجه، او مدینا، زادگاهش را ترک کرد تا در 60 هجری قمری در مکه پناه ببرد. [8] [9] در آنجا، مردم كوفه نامه هايي به او فرستادند و از او خواستند كه وفاداري خود را به او بپذيرد. بنابراین او به سمت کوفه رفت، [8] اما در یک مکان نزدیک به آن به نام کربلا، کاروان او توسط ارتش یزید دستگیر شد. او در نبرد کربلا در 10 اکتبر 680 (10th of Muarram (Arabic: محرم)، 61 AH) کشته شد و توسط شیمر بن طیل جوشان، همراه با بیشتر خانواده و همراهانش، از جمله پسر شش ماهه حسین، کشته شد. علی علی اصغر، با زنان و کودکان به عنوان زندانیان گرفته شده است. [8] [10] خشم در مرگ حسین تبدیل به یک فریب متمادی شد که باعث شد تا مشروعیت خلافت امویان را تضعیف کند و در نهایت آن را با انقلاب ابادیان سرنگون کرد.

حسین بسیار از سوی مسلمانان شیعه به دلیل امتناع از وفاداری به یزید، [13] خلفای امویان، از این جهت که او قصد محکوم کردن امویان را غیرمنصفانه می دانست [13] یادبود سالانه برای او و فرزندان، خانواده و همراهانش اولین ماه در تقویم اسلامی است، یعنی محرم، و روزی که شهید شد، عاشورا است (روز دهم محرم، روز عزاداری مسلمانان شیعه) ) اقدام او در کربلا، جنبش های بعد شیعه را تقویت کرد. [12] شهادت حسین در شکل گیری تاریخ اسلام و شیعه تعیین کننده بود. زمان بندی زندگی امام و شهادت بسیار مهم بود زیرا آنها در یکی از چالش انگیز ترین دوره های قرن هفتم قرار داشتند. در طول این زمان، ظلم و ستم اومیائید شگفت انگیز بود و امام و پیروانش نماد مقاومت بودند که الهام بخش شورش های آینده علیه ستمگران بودند.

خانواده

حسین بن علی

(سلفی ها به جای او احترام می گذارند).

حرم بزرگ حرم امام حسین، کربلا، عراق

مقالات اصلی: درخت خانواده حسین بن علی و دختران حسین بن علی

مادر بزرگ مادر حسین، خدیجه بنت خووائید بود، و پدربزرگ و مادربزرگ پدربزرگش ابو طالب و فاطمه بنت اسد بودند. حسین و حسن به دلیل علاقه او به فرزندان خود به خاطر فرزندان خود به خاطر محمد به حساب می آمدند و فرزندان دخترش فاطمه بودند و فرزندان خود را به عنوان فرزندان و فرزندان خود در نظر گرفتند. او گفت: "هر کودک مادر با پدرش همراه است به جز فرزندان فاطمه، زیرا من پدر و نسل ام است" بنابراین نسل فاطمه فرزندان محمد و بخشی از بیت اوست.

فرزندان:

    علی زین العابدین (عربی: زین العابدین، "الهام بخشندگان") (ب. AH 36)

    ساکینا (ب. AH 38)، (مادر: شهر بنی)

    علی اکبر (ب. AH 42)

    فاطمه زغرا (ب. AH 45) (مادر: لیلا)

    Sukaynah (ب. AH 56)

    علی اصغر (ب. AH 60) (مادر: روباب)

از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد