صداهای اسب

اسب یک پستاندار سم دار اهلی است. این گونه متعلق به خانواده Equidae است و یکی از دو زیرگونه موجود Equus ferus است. اسب طی 45 تا 55 میلیون سال گذشته از یک موجود کوچک چند انگشتی به نام Eohippus به حیوان بزرگ و تک انگشت امروزی تکامل یافته است. انسان ها در حدود 4000 سال قبل از میلاد شروع به اهلی کردن اسب ها کردند و اعتقاد بر این است که اهلی کردن آنها تا 3000 سال قبل از میلاد به طور گسترده گسترش یافته است. اسب ها در زیرگونه کابالوس اهلی می شوند، اگرچه برخی از جمعیت های اهلی شده در طبیعت به عنوان اسب های وحشی زندگی می کنند. این گروه های وحشی اسب های وحشی واقعی نیستند، زیرا این اصطلاح برای توصیف اسب هایی استفاده می شود که هرگز اهلی نشده اند. واژگان تخصصی گسترده ای وجود دارد که برای توصیف مفاهیم مربوط به اسب ها استفاده می شود که همه چیز را از آناتومی گرفته تا مراحل زندگی، اندازه، رنگ ها، نشانه ها، نژادها، حرکت و رفتار را پوشش می دهد.

اسب ها برای دویدن مناسب هستند، که به آنها اجازه می دهد تا به سرعت از دست شکارچیان فرار کنند، حس تعادل عالی و واکنش جنگ یا گریز قوی داشته باشند. این نیاز به فرار از شکارچیان در طبیعت یک ویژگی غیرعادی است: اسب‌ها می‌توانند ایستاده و دراز کشیده بخوابند و اسب‌های جوان‌تر به طور قابل‌توجهی بیشتر از بزرگسالان تمایل به خوابیدن دارند. اسب‌های ماده که مادیان نامیده می‌شوند، بچه‌های خود را به مدت 11 ماه حمل می‌کنند و اسب‌های جوان به نام کره کره‌ای می‌توانند بایستند و کمی بعد از تولد بدود. بیشتر اسب های اهلی بین دو تا چهار سالگی شروع به تمرین برهنه یا مهار می کنند. آنها در سن پنج سالگی به رشد کامل بالغ می‌شوند و میانگین طول عمر آنها بین 25 تا 30 سال است.