Lagu Wajib Nasional & Daerah

تفاوت آهنگ های ملی با آهنگ های محلی به شرح زیر است:

1. آهنگ ملی درباره مبارزه اندونزیایی است.

2. آهنگ های منطقه ای شامل شرایط یا ویژگی های آن منطقه است.

آهنگ های اجباری آهنگ هایی هستند که توسط همه شهروندان اندونزی خوانده می شوند، به عنوان مثال اندونزی رایا سیپتان. آهنگ های اجباری همچنین در قانون شماره 24 سال 2009 در مورد پرچم ها، زبان ها، نشان های ملی و سرودهای ملی تنظیم شده است.

ترانه‌های منطقه‌ای، آهنگ‌هایی هستند که از یک منطقه خاص با ایده خلقت بر اساس فرهنگ و آداب و رسوم یک منطقه خاص سرچشمه می‌گیرند. این آهنگ حاوی یک معنا، پیامی برای جامعه محلی است.

این آهنگ باید در هر جشن ملی بزرگ، عاقلانه خوانده شود.

در آهنگ‌های اجباری ملی از ریتم‌هایی پر از شور و شوق استفاده می‌شود یا از آهنگ‌هایی که در قالب سرود بسته‌بندی شده‌اند.

از ویژگی های آوازهای نواحی می توان به زبان منطقه ای، موروثی، ملودی و ریتم ساده، طبق عرف، نواختن با آلات موسیقی نواحی، حفظی، حاوی معنا و توصیف فضا اشاره کرد.

در چندین منطقه در اندونزی، در مراسم سنتی معمولا از آهنگ های منطقه ای به عنوان همراهی استفاده می شود.

مزایای خواندن آهنگ اجباری ملی افزایش حس ملی گرایی، قدردانی از خدمات قهرمانان و بالا بردن روحیه مبارزه به عنوان نسل بعدی ملت است.

مجموعه آهنگ های اجباری ملی و منطقه ای مجهز به ویژگی های رسانه خواندن برای افزایش دانش از جمله:

+ زمان های انگلیسی

+ نحوه یادگیری مغز راست

+ یادگیری چپ مغز

+ راهنمای مطالعه مغز میانی

+ راهنمای اخلاقی کودکان