Life in paradise

﴾تعریف بهشت

بهشت در لسان باغ است و مشتمل بر باغ است و صغیر آن باغ است.

اعراب نخل را باغ می گویند و بهشت ​​باغ درختان و خرما است و جمع آن جین است و دارای مشخصات است و برای نخل و غیر آن گفته می شود.[1]

این کلمه از جن گرفته شده است که به معنای کتمان و ظلمت و کتمان است. به این دلیل نامیده شد که زمین را با سایه های خود می پوشاند.

این معنا در سوره کهف به عنوان مثال در آیه شریفه آمده است:

وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلًا رَجُلَیْنِ جَعَلْنَا لِأَحَدِهِما جَنَّتَیْنِ مِنْ أَعْنابٍ وَحَفَفَفْناهُمَا بِنَخَا. ا زَرْعًا

و دو مرد را برای آنها مثال بزن که برای یکی از آنها دو باغ انگور ساختیم و دور آنها را درختان خرما قرار دادیم و در میان آنها زراعت قرار دادیم.

در مفهوم کلی، معمولاً به معنای «آن بهشتی است که خداوند به بندگانش در غیب وعده داده است» که نقطه مقابل جهنم است. بهشت اصطلاحی است برای نشان دادن مکان رفاه، سعادت و زندگی راحت و پر از لذت.

بهشت در دین اسلام:

آیات زیادی در قرآن وجود دارد که به بهشت ​​اشاره دارد، به ویژه 66 آیه. از آن به عنوان مسکن نیکوکاران و کسانی که خدا را تنها و بدون شریک می پرستند یاد شده است. مسلمانان بر این باورند که زندگی جاودان در بهشت ​​و سعادت در آخرت است و حیاتی است که پس از آن مرگی وجود ندارد.

خداوند فرمود:

مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ أُکُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا تِلْکُلُهَا دَائِمٌ وَظِلُّهَا تِلْا. ُقْبَى الْكَافِرِينَ النَّارُ

مانند بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده می شود و نهرها از زیر آن جاری است، غذای آن جاودانه است و سایه آن پایان پرهیزگاران و سرانجام کافران آتش است.

معنی بهشت ​​در اسلام:

مسلمانان معتقدند که در بهشت ​​رودخانه ها، سرسبزی، میوه ها، میوه های کم آویزان و درختان وجود دارد.

در آن خوردنی و آشامیدن و هر آنچه که نفس می خواهد، در قرآن آمده است و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می فرماید: «در بهشت ​​چیزی است که هیچ چشمی ندیده است. هیچ گوشى نشنیده و هیچ قلب انسانى هرگز به آن فکر نکرده است.»

از این رو به دستورات دین خود مانند اقامه نماز، روزه، کمک به نیازمندان، پرداخت زکات، اقامه حج، حمایت از مظلوم و انجام کارهای خیر عمل می کنند تا خداوند از آنان راضی باشد و آنان را وارد بهشت ​​کند.