महात्मा फुले साहित्य

महात्मा फुले - सावित्रीबाई फुले यांची सर्व पुस्तके (समग्र वाग्मय ) आणि चरित्र . तसेच इतर पुस्तके : छत्रपती शिवाजी महाराज , डॉ. बाबासाहेब आंबेडकर गौरवग्रंथ , क्रांतिसुक्ते राजेर्षी छत्रपती शाहू , कर्मवीर भाऊराव पाटीत्मा , महात्रपती शाहू , कर्मवीर भाऊराव पाटीत्मा .

Mahatma Jotiba Fule Lekhan Sahitya (Marathi, Buku Hindi)

Buku Mahatma Phule

Gulamgiri ((Perhambaan)

Tritiya Ratna

Powada : Chatrapati Shivajiraje Bhosle Yancha, [Kehidupan Shivaji Maharaj]

Powada: Vidyakhatyatil Brahman Pantoji

Brahmananche Kasab

Shetkarayacha Aasud (Cultivator's Whipcord)

Satsar Ank 1, 2

Ishara

Gramjoshya sambhandi jahir kabhar

Satyashodhak Samajokt Mangalashtakasah Sarva Puja-vidhi

Sarvajanik Satya Dharma Poostak

Sarvajanik Satya Dharmapustak

Akhandadi Kavyarachana

Asprushyanchi/ Dalit Kaifiyat

Buku-bukunya menentang kasta dan kepercayaan karut. Aplikasi ini juga mengandungi autobiografinya.

Gandhiji telah berkata, "Orang memanggil saya Mahatma, tetapi Jotirao Phule adalah Mahatma sejati". -Haribhau Narke

Terdapat Lokahitawadi, Mahatma Phule, Savitribai Phule, Dnyanoji Mahadev, Godkar, Ranade, Gopal Ganesh Agarkar, Rajarshi Shahu Maharaj, Tukadoji Maharaj, Ghadge baba, Babasaheb Ambedkar, Swatantryaveer Vinayak Damodar Sawarkar, Hamid Dalwai dan Prabodhankar Thackeray. Regangan yang tidak terputus seperti itu bukanlah kekayaan mana-mana negeri lain di India. Dan jika kita menganggap mereka sebagai sekolah pembelajaran untuk pembaharu sosial, masing-masing diketuai oleh seorang guru yang terpelajar, maka Mahatma Phule adalah guru terpelajar bagi mereka semua. --- Dr Narendra Dabholkar, Maharashtra Andhashraddha Nirmulan Samiti (dalam ucapannya mengenai tradisi dan khurafat di Panvel)

MAHATMA JYOTIRAO GOVINDRAO PHULE: menduduki kedudukan unik di kalangan pembaharu sosial Maharashtra pada abad kesembilan belas. Sementara reformis lain lebih menumpukan pada pembaharuan institusi sosial keluarga dan perkahwinan dengan penekanan khusus pada status dan hak wanita, Jotirao Fule memberontak terhadap sistem kasta yang tidak adil di mana jutaan orang telah menderita selama berabad-abad. Khususnya, dia dengan beraninya mempertahankan kepentingan orang yang tidak boleh disentuh dan mengambil alih pegangan untuk petani yang lebih miskin. Dia adalah penyokong militan hak mereka. Kisah kehidupannya yang penuh badai adalah kisah inspirasi perjuangan yang berterusan, yang dia lakukan tanpa henti melawan kuasa reaksi. Apa yang luar biasa ialah keupayaannya untuk menentang segala jenis tekanan tanpa goyah walau sekali pun dan sentiasa bertindak mengikut keyakinannya. Walaupun beberapa pemerhati yang berminat dalam adegan sosial di Maharashtra seperti Narayan Mahadeo Parmanand mengakui kehebatannya dalam hidupnya, hanya dalam beberapa dekad kebelakangan ini terdapat peningkatan penghargaan terhadap khidmat dan pengorbanan beliau dalam menaikkan semangat orang ramai.

Kehidupan sosial:

Pendidikan wanita dan golongan bawahan, beliau percaya, wajar diberi keutamaan. Oleh itu di rumah dia mula mendidik isterinya Savitribai dan sekolah terbuka perempuan pada Ogos 1848. Penentang ortodoks Jotiba berang dan mereka memulakan kempen kejam terhadapnya. Dia enggan terkejut dengan propaganda jahat mereka. Memandangkan tiada guru yang berani bekerja di sekolah di mana orang yang tidak boleh disentuh diterima sebagai pelajar, Jotirao meminta isterinya untuk mengajar gadis-gadis di sekolahnya. Batu dan batu bata dilemparkan ke arahnya ketika dia dalam perjalanan ke sekolah. Golongan reaksioner mengugut bapa Jotirao dengan akibat buruk jika dia tidak menjauhkan diri daripada aktiviti anaknya. Mengalah kepada tekanan, bapa Jotirao meminta anak lelaki dan menantunya meninggalkan rumahnya kerana kedua-duanya enggan melepaskan usaha murni mereka.

Satya Shodhak Samaj

Selepas mengesan sejarah penguasaan Brahmin di India, Jyotirao menyalahkan Brahmin kerana membingkai undang-undang yang aneh dan tidak berperikemanusiaan. Dia membuat kesimpulan bahawa undang-undang dibuat untuk menindas "shudras" dan memerintah mereka. Pada tahun 1873, Jyotiba Phule membentuk Satya Shodhak Samaj (Masyarakat Pencari Kebenaran). Tujuan pertubuhan ini adalah untuk membebaskan orang-orang kasta rendah daripada penindasan golongan Brahmin.