ওসমানীয় খিলাফাত | Otoman

Osmani Khilafat - সম্রাজ্যের ইতিহাস

পনের শতাব্দীতে সামরিক ও অর্থনৈতিক শক্তিতে অটোমানরা ছিল জগতের শ্রেষ্ঠ সাম্রাজ্য। এশিয়া ছাড়াও সুদূর দক্ষিণপূর্ব ইউরোপেও প্রাধান্য ছিল অটোমান সুলতানদের। একটা সময় পূর্ব ও উত্তর আফ্রিকাও তাদের দখলে চলে যায়। ইতিহাস বিখ্যাত দানিয়ুব নদীর তীরবর্তী অঞ্চল থেকে শুরু করে নীল নদ অবধি প্রসারিত অটোমান সাম্রাজ্যের শক্তিশালী সামরিক বাহিনী, লাভজনক অর্থনৈতিক অঞ্চল, বিখ্যাত সব স্থাপনা এবং জ্যোতির্বিদ্যার সুদূরপ্রসারী উন্নতি বিশ্বের অন্যসব ঈর্ষার কারণ ছিল।

আমরা খুব সহজে যেন পড়া যায় এই জন্য এই এপ্যটি করেছি। কিছু প্রয়োজনীয় টুলস সংযোজন করেছি। আশা করি ভালো একটা অ্যাাপ হিসেবে পাবেন এটা। আপনাদের পরামর্শ একান্ত কাম্য।

Kenmerken van de app

✓ ☆ Volledig scherm.

✓ ☆ Nachtmodus.

✓ ☆ Pin-pagina.

✓ ☆ Veeg horizontale leesmodus zoals boeken.

✓ ☆ Verticaal scrollende leesmodus.

✓ ☆ Zoeken op paginanummer.

✓ ☆ Screenshot delen op Facebook, Twitter, Whats-app en anderen die sites delen.

Het Ottomaanse rijk was een staat die een groot deel van Zuidoost-Europa, West-Azië en Noord-Afrika controleerde tussen de 14e en het begin van de 20e eeuw. Het werd aan het einde van de 13e eeuw gesticht in het noordwesten van Anatolië in de stad Söğüt (de huidige provincie Bilecik) door de Turkse stamleider Osman. Na 1354 trokken de Ottomanen Europa binnen en met de verovering van de Balkan veranderde de Ottomaanse beylik in een transcontinentaal rijk. De Ottomanen maakten een einde aan het Byzantijnse rijk met de verovering van Constantinopel in 1453 door Mehmed de Veroveraar.

Tijdens de 16e en 17e eeuw, op het hoogtepunt van zijn macht, onder het bewind van Suleiman de Grote, was het Ottomaanse Rijk een multinationaal, meertalig rijk dat het grootste deel van Zuidoost-Europa, Centraal-Europa, West-Azië, delen van Oost-Europa, de Kaukasus controleerde. , Noord-Afrika en de Hoorn van Afrika. [20] Aan het begin van de 17e eeuw omvatte het rijk 32 provincies en talrijke vazalstaten. Sommige van deze werden later opgenomen in het Ottomaanse rijk, terwijl andere in de loop van de eeuwen verschillende soorten autonomie kregen. Met Constantinopel (het huidige Istanbul) als hoofdstad en controle over land rond het Middellandse-Zeebekken, stond het Ottomaanse Rijk op het centrum van interacties tussen de oosterse en westerse werelden gedurende zes eeuwen. Hoewel men dacht dat het rijk ooit een periode van verval was ingegaan na de dood van Suleiman de Grote, wordt deze visie niet langer ondersteund door de meerderheid van de academische historici. Het rijk bleef een flexibele en sterke economie, samenleving en leger handhaven gedurende de hele periode. 17e en voor een groot deel van de 18e eeuw. Tijdens een lange periode van vrede van 1740 tot 1768 raakte het Ottomaanse militaire systeem echter achter bij dat van hun Europese rivalen, het Habsburgse en Russische rijk. De Ottomanen leden als gevolg daarvan ernstige militaire nederlagen in de late 18e en vroege 19e eeuw, wat hen ertoe aanzette een alomvattend proces van hervorming en modernisering op gang te brengen, bekend als de Tanzimat. Zo werd de Ottomaanse staat in de loop van de 19e eeuw enorm machtiger en georganiseerd, ondanks verdere territoriale verliezen, vooral in de Balkan, waar een aantal nieuwe staten opkwam. Met de staatsgreep van 1913 bracht de nationalistische en radicale Comité van Eenheid en Vooruitgang aan de macht, sloot het rijk zich aan bij Duitsland in de hoop te ontsnappen aan het diplomatieke isolement dat had bijgedragen aan zijn recente territoriale verliezen, en sloot het zich dus aan bij de Eerste Wereldoorlog aan de zijde van de Centrale Mogendheden. Hoewel het rijk tijdens het conflict grotendeels zijn mannetje kon staan, worstelde het met interne meningsverschillen, vooral met de Arabische opstand in zijn Arabische bezittingen. Gedurende deze tijd werd door de Ottomaanse regering genocide gepleegd op de Armeniërs, Assyriërs en Grieken.

De nederlaag van het rijk en de bezetting van een deel van zijn grondgebied door de geallieerde mogendheden in de nasleep van de Eerste Wereldoorlog resulteerde in de opdeling en het verlies van zijn gebieden in het Midden-Oosten, die verdeeld waren tussen het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk.