ওসমানীয় খিলাফাত | Otoman

عثمانی خلافت - ওসমানীয় সম্রাজ্যের ইতিহাস

শতাব্দীতে সামরিক ও অর্থনৈতিক শক্তিতে অটোমানরা ছিল জগতের শ্রেষ্ঠ সাম্রাজ্য। ছাড়াও সুদূর দক্ষিণপূর্ব ইউরোপেও প্রাধান্য ছিল অটোমান সুলতানদের। সময় পূর্ব ও উত্তর আফ্রিকাও তাদের দখলে চলে যায়। বিখ্যাত দানিয়ুব তীরবর্তী অঞ্চল থেকে শুরু করে নীল নদ অবধি অটোমান সাম্রাজ্যের শক্তিশালী সামরিক লাভজনক ، বাহিনী অর্থনৈতিক অঞ্চল ، বিখ্যাত সব স্থাপনা এবং সুদূরপ্রসারী সুদূরপ্রসারী উন্নতি বিশ্বের সম্রাটের ঈর্ষার কারণ

খুব সহজে যেন পড়া যায় এই জন্য এই এপ্যটি করেছি। প্রয়োজনীয় টুলস সংযোজন করেছি। করি ভালো একটা অ্যাাপ হিসেবে পাবেন এটা। পরামর্শ একান্ত কাম্য।

ویژگی های برنامه

☆ mode حالت تمام صفحه.

☆ mode حالت شب.

☆ ☆ صفحه پین.

☆ ☆ حالت کتابچه خواندن را به صورت افقی بکشید.

reading. حالت خواندن پیمایش عمودی.

☆ ☆ جستجو بر اساس شماره صفحه.

share share اشتراک عکس از فیس بوک ، توییتر ، whats-app و دیگران که سایت های مشترک دارند.

امپراتوری عثمانی کشوری بود که بین قرن 14 تا اوایل قرن بیستم بیشتر مناطق جنوب شرقی اروپا ، آسیای غربی و آفریقای شمالی را تحت کنترل خود داشت. در اواخر قرن سیزدهم در شمال غربی آناتولی در شهر سووت (استان بیله چیک امروزی) توسط رهبر قبیله ترکمان عثمان تاسیس شد. پس از سال 1354 ، عثمانی ها به اروپا راه یافتند و با فتح بالکان ، بیلیک عثمانی به یک امپراتوری فرا قاره تبدیل شد. عثمانی ها با فتح قسطنطنیه توسط محمود فاتح ، امپراتوری بیزانس را پایان دادند.

در طول قرون 16 و 17 ، در اوج قدرت ، تحت سلطنت سلیمان با شکوه ، امپراتوری عثمانی یک امپراتوری چند زبانه و چند زبانه بود که بیشتر مناطق جنوب شرقی اروپا ، اروپای مرکزی ، آسیای غربی ، مناطقی از اروپای شرقی ، قفقاز را کنترل می کرد. ، آفریقای شمالی و شاخ آفریقا. [20] در آغاز قرن هفدهم ، این امپراتوری شامل 32 استان و چندین کشور سلطه پذیر بود. بعضی از اینها بعداً به امپراطوری عثمانی جذب شدند ، در حالی که به دیگران در طی قرنها انواع مختلفی از خودمختاری اعطا شد. با قسطنطنیه (استانبول امروزی) به عنوان پایتخت و کنترل سرزمینهای اطراف حوضه مدیترانه ، امپراتوری عثمانی در به مدت شش قرن مرکز تعاملات جهان شرقی و غربی است. در حالی که زمانی تصور می شد امپراتوری پس از مرگ سلیمان با شکوه وارد دوره انحطاط شده است ، اکثر مورخان دانشگاهی این دیدگاه را پشتیبانی نمی کنند. امپراتوری همچنان اقتصاد ، جامعه و نظامی قابل انعطاف و قوی را حفظ کرد قرن هفدهم و بیشتر قرن هجدهم. با این وجود ، طی یک دوره طولانی صلح از سال 1740 تا 1768 ، سیستم نظامی عثمانی از سیستم رقبای اروپایی آنها ، امپراتوری های هابسبورگ و روسیه عقب ماند. عثمانی ها در نتیجه در اواخر قرن 18 و اوایل قرن 19 شکست های شدید نظامی را متحمل شدند ، که آنها را بر آن داشت تا روند جامع اصلاح و نوسازی موسوم به تانزیمات را آغاز کنند. بنابراین ، در طول قرن نوزدهم ، دولت عثمانی به رغم متحمل خسارات بیشتر سرزمینی ، به ویژه در بالکان ، جایی که تعدادی از کشورهای جدید ظهور کرد ، بسیار قدرتمندتر و سازمان یافته تر شد. با کودتای 1913 ، ملی گرایی و کمیته رادیکال اتحادیه و پیشرفت برای رسیدن به قدرت ، امپراتوری با آلمان امیدوار بود که از انزوای دیپلماتیک که به خسارات سرزمینی اخیر آن کمک کرده بود ، فرار کند ، و بنابراین در کنار قدرت های مرکزی به جنگ جهانی اول پیوست. در حالی که امپراتوری در طی درگیری قادر بود خود را تا حد زیادی حفظ کند ، اما با مخالفت داخلی ، به ویژه با شورش عرب در دارایی های عربی خود دست و پنجه نرم می کرد. در این مدت ، نسل کشی توسط دولت عثمانی علیه ارمنی ها ، آشوری ها و یونانی ها انجام شد.

شکست امپراتوری و اشغال بخشی از قلمرو خود توسط نیروهای متفقین پس از جنگ جهانی اول منجر به تجزیه آن و از بین رفتن سرزمینهای خاورمیانه ای آن شد که بین انگلستان و فرانسه تقسیم شده بود.