জীবনানন্দ-দাশ সমগ্র

Jibanananda Das (18 februari 1899-22 oktober 1954; 8 Falgun, 1305-5 Kartik, 1371 BS) [2] was een van de toonaangevende moderne Bengaalse dichters, schrijvers en essayisten van de twintigste eeuw. Hij was een van de pioniers van de moderniteit in Bengaalse poëzie. [1] Hoewel Jibanananda's eerste gedicht werd beïnvloed door de Nazrul-islam, werd hij een ontdekkingsreiziger van fundamentele en verschillende paden vanaf het tweede gedicht. [1] Tegen de tijd dat zijn honderdste verjaardag werd gevierd, was hij een van de meest populaire dichters in de Bengaalse literatuur geworden. [3]

De wereld van traditionele kosmos en sprookjes van landelijk Bengalen is picturaal geworden in Jibanananda's poëzie, waarin hij bekend is geworden als de 'dichter van het mooie Bengalen'. [1] [4] Aan de andere kant heeft Annadashankar Roy hem de 'puurste dichter' genoemd. [5] Veel critici beschouwen hem als de leidende dichter van de post-Rabindranath en post-Nazrul Bengaalse literatuur. [6] In 1955 won het boek met de beste poëzie de Sahitya Akademi Award van de Indiase regering.

Hoewel Jibanananda Das voornamelijk een dichter is, heeft hij verschillende artikelen geschreven en gepubliceerd. Voor zijn dood in 1954 schreef hij echter 21 romans en 128 korte verhalen, die tijdens zijn leven niet werden gepubliceerd. Hij heeft in extreme armoede geleefd. Tijdens de laatste helft van de twintigste eeuw was zijn invloed op Bengaalse poëzie onuitputtelijk ingeprent.