জীবনানন্দ-দাশ সমগ্র

Jibanananda Das (18 Şubat 1899 - 22 Ekim 1954; 8 Falgun, 1305 - 5 Kartik, 1371 BS) [2], yirminci yüzyılın önde gelen modern Bengal şairlerinden, yazarlarından ve denemecilerinden biriydi. Bengal şiirinde modernitenin öncülerinden biriydi. [1] Cibanananda'nın ilk şiiri Nazrul İslamından etkilenmesine rağmen, ikinci şiirden temel ve farklı yolların kaşifi oldu. [1] Doğumunun yüzüncü yılı kutlanırken, Bengal edebiyatının en popüler şairlerinden biri haline gelmişti. [3]

Bengal kırsalının geleneksel evren ve peri masalları dünyası, Jibanananda'nın "güzel Bengal şairi" olarak anıldığı şiirlerinde resimsel hale geldi. [1] [4] Buddhadev Bose, onu "en yalnız şair" olarak adlandırdı. Öte yandan, Annadashankar Roy onu 'en saf şair' olarak adlandırdı. [5] Pek çok eleştirmen onu Rabindranath sonrası ve Nazrul sonrası Bengalce edebiyatının önde gelen şairi olarak görüyor. [6] 1955'te en iyi şiir kitabı Hindistan Hükümeti Sahitya Akademi Ödülü'nü kazandı.

Jibanananda Das esas olarak bir şair olmasına rağmen, birkaç makale yazmış ve yayınlamıştır. Ancak 1954'teki ölümünden önce hiçbiri yaşamı boyunca basılmayan 21 roman ve 128 kısa öykü yazdı. Aşırı yoksulluk içinde yaşadı. Yirminci yüzyılın son yarısında, Bengalce şiiri üzerindeki etkisi tükenmez bir şekilde damgalanmıştı.