A People's History of United S

Dit is een nieuwe uitgave van A People's History of United States: 1492-Present

In A People’s History of the United States wil Zinn een verslag van de Amerikaanse geschiedenis schrijven vanuit het perspectief van vervolgde, machteloze, gemarginaliseerde mensen, in plaats van het gebruikelijke pantheon van helden en elites. Hij begint met het bestuderen van Christoffel Columbus 'verovering van de Nieuwe Wereld in 1492; In de daaropvolgende eeuw hebben Europese ontdekkingsreizigers hele indianenstammen weggevaagd en enorme rijkdom teruggebracht naar hun eigen land.

De burgeroorlog wordt vaak herinnerd als de gebeurtenis die de federale regering ertoe aanzette in te grijpen en de slavernij voor altijd te beëindigen. Maar in feite deed de federale regering dat alleen omdat ze onder druk was gezet door generaties radicale Amerikanen die opstanden en slavenopstanden organiseerden en hun recht uitoefenden om een ​​verzoekschrift bij de regering te richten. Toen de regering eindelijk de slaven vrijliet, deed ze dat op een manier die Afro-Amerikanen minimale steun gaf. Inderdaad, in de jaren na de burgeroorlog (de periode die bekend staat als wederopbouw) heeft de federale regering financiële en militaire steun verleend aan Afro-Amerikanen in het zuiden. Na 1876 trok de federale regering zich echter terug van het steunen van Afro-Amerikanen en richtte zich in plaats daarvan op de belangen van de zakenelites in het Zuiden. In de tweede helft van de 19e eeuw werd de federale overheid brutaler in het samenwerken met het bedrijfsleven; het steunde inderdaad militaire interventies, vooral in Latijns-Amerika, die bedoeld waren om het Amerikaanse bedrijfsleven te versterken.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog stuurde de Amerikaanse regering haar armste burgers om te sterven in een conflict dat niets met hen te maken had. Het keurde ook een reeks wetten goed die burgers ervan weerhouden zich op enigerlei wijze tegen de oorlog uit te spreken. Inderdaad, veel socialistische activisten van die tijd werden gevangengezet omdat ze het voor de hand liggende durfden te zeggen: de Eerste Wereldoorlog was een corrupt, imperialistisch conflict.

Tijdens de Koude Oorlog - de impasse tussen de VS en de U.S.S.R., de andere toonaangevende supermacht ter wereld - probeerde de Amerikaanse regering het Amerikaanse volk bang te maken door te waarschuwen voor een wereldwijde communistische overname. De regering financierde staatsgrepen en rechtse dictaturen over de hele wereld en zette daarbij vaak democratisch gekozen socialistische leiders af, altijd met de claim de democratie te beschermen en het communisme te bestrijden. In werkelijkheid probeerde het establishment haar eigen zakelijke belangen te beschermen en ervoor te zorgen dat de wereldleiders zouden blijven samenwerken met Amerikaanse bedrijven.

In de jaren zestig ervoer Amerika een stortvloed van opgekropte radicale frustratie. De mensen vochten voor burgerrechten, vrouwenrechten, homorechten, milieubescherming, herstelbetalingen van de indianen en honderden andere radicale populistische doelen. In veel gevallen was de reactie van de regering op de acties van de mensen het doorvoeren van lauwe, oppervlakkige hervormingen die de diepere oorzaken van het probleem niet aanpakken.

In de jaren zeventig, tachtig en negentig leek het radicalisme in Amerika af te nemen. Maar voor een groot deel kwam dit doordat de media stopten met berichtgeving over volksprotesten. Ondertussen handhaafde de Amerikaanse regering, ondanks het heen en weer schakelen tussen Republikeinse en Democratische leiders, een vrijwel consistente politieke agenda, waarin de welvaart werd teruggeschroefd en het militaire budget werd verhoogd. Zelfs na het einde van de Koude Oorlog bleef het militaire budget van Amerika groeien. Amerikanen kwamen in recordaantallen samen om te protesteren tegen de bijeenkomst van de Wereldhandelsorganisatie in Seattle in 1999, een teken dat radicalisme niet dood was in Amerika.

In het laatste hoofdstuk van het boek bespreekt Zinn de "oorlog tegen terreur", waarin de regering troepen naar het Midden-Oosten stuurde, zogenaamd om moslimterroristen te bestrijden. Zinn concludeert dat, hoewel het te vroeg is om te zien wat de Amerikaanse reactie op de oorlog tegen terreur zal zijn, het Amerikaanse volk moet beslissen of ze aan de kant van moraliteit en fatsoen staan, of dat ze imperialisme en militaire agressie steunen.