ESSAYS OF SCHOPENHAUER

Toen hem werd gevraagd waar hij begraven zou willen worden, zei Schopenhauer: "Overal; ze zullen me vinden", en de grafsteen in Frankfort zegt alleen "Arthur Schopenhauer", zonder zelfs zijn geboorte- of overlijdensdata. De pessimist Schopenhauer had een voldoende optimistische overtuiging dat zijn boodschap aan de wereld uiteindelijk zou worden gehoord - een overtuiging die hem nooit in de steek liet gedurende een leven van teleurstellingen, van verwaarlozing op plaatsen waar hij misschien het meest waardering zou hebben gehad; een overtuiging die zich enkele jaren voor zijn overlijden slechts gedeeltelijk manifesteerde. Schopenhauer schuwde het nooit om zijn vertrouwen in zichzelf te uiten. Hij was noch opportunistisch noch verzoenend.

De essays in deze bundel hebben een belang, zo niet geheel los van elkaar, dan toch van een voldoende onafhankelijk belang om ze op hun eigen merites te kunnen beoordelen, los van Schopenhauers hoofdgedachte, ondanks het feit dat alles wat hij schreef was min of meer geschreven als bewijs ter ondersteuning van zijn belangrijkste filosofische stelling, zijn verenigende filosofische principe. En als men ze een tijdje mag dissociëren (hun auteur zou het nauwelijks hebben toegestaan! ), heb je het gevoel alsof je een kritiekgebied betreedt waar meningen nauwelijks kunnen verschillen. Deze consensus over zijn denken is niet waar; hij is een van de filosofen die het vaakst wordt mishandeld en die vaak grondig is uitgelegd en ontkracht.