ESSAYS OF SCHOPENHAUER

وقتی از شوپنهاور پرسیده شد که می‌خواهد کجا دفن شود، شوپنهاور گفت: «هرجا، مرا پیدا خواهند کرد» و روی سنگ قبر فرانکفورت فقط «آرتور شوپنهاور» نوشته شده است، بدون اینکه تاریخ تولد یا مرگ او باشد. شوپنهاور بدبین اعتقاد داشت که پیامش به جهان سرانجام شنیده خواهد شد - اعتقادی که هرگز در طول عمر ناامیدی، غفلت از جاهایی که شاید برایش بسیار ارزشمند بود، ناکام ماند. اعتقادی که تنها تا حدودی چند سال قبل از مرگ او ظاهر شد. شوپنهاور هرگز از ابراز اطمینان خود به خود ابایی نداشت. او نه فرصت طلب بود و نه اهل مصالحه.

مقاله‌های این مجموعه، اگر نگوییم کاملاً جدا از یکدیگر، حداقل به اندازه کافی مستقل هستند تا بتوانند بر اساس شایستگی‌های خودشان، بدون ارتباط با ایده اصلی شوپنهاور، مورد توجه قرار گیرند، علی‌رغم این واقعیت که همه چیزهایی که او نوشت کم و بیش به عنوان مدرکی برای حمایت از تز اصلی فلسفی او، یعنی اصل فلسفی متحد کننده او نوشته شده است. و اگر کسی ممکن است آنها را برای مدتی از هم جدا کند (نویسنده آنها به سختی اجازه داده است!)، احساس می کند که وارد حوزه ای از نقد می شود که در آن نظرات به سختی می تواند متفاوت باشد. این اجماع در مورد اندیشه او نادرست است; او یکی از فیلسوفانی است که اغلب با او بدرفتاری می شود و اغلب به طور کامل توضیح داده شده است.