Khilafat o Malookiat - Maududi

Khilafah en Malookiat zijn enkele van de beroemdste boeken van Abul A'la Maududi. In dit boek bespreekt hij de kwesties van de islamitische Khilafah en probeert hij aan te tonen dat succesvol bestuur kan worden bereikt door de methode van de eerste Khilafah te volgen. Net zoals in de tijd van het Rechtvaardige Kalifaat iedereen zijn eigen rechten had en de Kalief mocht vragen en beantwoorden, is zo'n systeem een ​​beter systeem voor dit universum.

De monarchie, die een monarchaal systeem is, heeft daarentegen veel tekortkomingen, en dit is te wijten aan veranderingen in het kiesstelsel van de monarch. Ja, maar dat is onmogelijk. Daarom is er nog maar één standaard voor de wereld en dat is de standaard van het Rechtvaardige Kalifaat. Daarin heeft hij de principes van de islamitische heerschappij, het rechtvaardige kalifaat en de kenmerken ervan besproken, van het rechtvaardige kalifaat tot de monarchie, het verschil tussen het kalifaat en de monarchie, enz. Dit boek is erg populair en gevarieerd geweest. Als men dus de opvattingen van Maududi wil weten, moet men dit boek met grote aandacht beluisteren.

Khilafat o Mulukiyat (Engels: vert. Kalifaat en koningschap) is een boek geschreven door Abul Ala Maududi in oktober 1966 als een weerlegging van het boek, Het kalifaat van Mu'awiyah en Yazid door de Pakistaanse geleerde Mahmood Ahmad Abbasi.

Dit boek bespreekt de stadia van de transformatie van het Khilafat in de monarchie. Het werd in het Engels vertaald en gepubliceerd onder de titel Islam's Political Order: The Model, Deviations and Muslim Response. De Engelse editie is vertaald door Tarik Jan.

Sommige soennitische geleerden hebben geschreven in een poging om het boek van Maududi te weerleggen. Enkele prominente werken zijn Khilafat-o-Malookiat, Tareekhi-o-Shar'i Haysiat door Hafiz Salahuddin Yousaf, Shahwahid-e-Taqaddus door Syed Muhammad Miyan Deobandi en Hazrat Muawiyah aur Tareekhi Haqa'iq door Muhammad Taqi Usmani. Werken ten gunste van Maududi omvatten bijna 700 pagina's lange Tajaliat-e-Sahabah door Amir Usmani, neef van Shabbir Ahmad Usmani; die oorspronkelijk bijna een jaar schreef ten gunste van het boek van Abbasi. Amir Usmani ging zelfs zo ver om te beweren dat het boek van Maududi ongekend was in de hele islamitische literatuur. Een ander boek in het voordeel, Khilafat-o-Malookiat par Aitrazat ka Tajziya, is geschreven door Justitie Malik Ghulam Ali.

Sayyid Abul Ala Maududi schreef het als een weerlegging van het boek, Het kalifaat van Mu'awiyah en Yazid door de Pakistaanse geleerde Mahmood Ahmad Abbasi. Maududi betoogde dat individuen niet het recht hebben om hun dictatoriale heerschappij over moslims door middel van agressie af te dwingen, in plaats daarvan roept de islam op tot het systeem van het kalifaat, in zijn moderne vorm bekend als islamitische democratie. Het boek bespreekt de principes waarmee het eerste kalifaat werd opgericht en de redenen waarom het werd omgezet in koningschap, een primeur in de moslimgeschiedenis. Andere onderwerpen zijn de redenen voor het einde van het kalifaat, het tijdperk van Utahan ibn Affan, het conflict tussen Ali en Muawiyah, de regels van de islamitische regering en hoe de degeneratie van het Rashidun-kalifaat het systeem van religieuze verdeeldheid onder moslims begon.

Het boek beweert dat de kalief wordt gekozen door de meerderheid van de moslims. Kalifaat werkt altijd in de lijn die de islam geeft. Het boek gaat over het tijdperk van Oethman, de derde kalief, en de gebeurtenissen die toen plaatsvonden, met het argument dat de onrust in de ontluikende moslimgemeenschap begon als gevolg van enkele impopulaire beslissingen van de regering. Na Uthman werd Ali door de meerderheid van de moslims tot kalief gekozen. Het boek kijkt naar Mu'awiyah als een rebellengouverneur van Syrië en bespreekt de eenvoud van Ali en de slimheid van Mu'awiyah. Na het vredesakkoord van Hassan en Mu'awiyah werd Mu'awiyah de eerste koning van de moslimgeschiedenis. Het boek vermeldt ook de verschillende facties van die tijd.

Maududi was geen profeet. Net als alle andere gewone mensen was hij vatbaar voor fouten en dat deed hij ook, niet noodzakelijk in dit boek. Zijn analysemethode en kritische schrijfstijl zijn voor discussie vatbaar.