الطب النبوي ابن القيم AB

Medycyna prorocza to książka napisana przez szejka Ibn Qayyima al-Jawziyyaha, jednego z uczonych VIII wieku naszej ery. Urodził się w Damaszku w 1292 r. i zmarł w 1350 r. Towarzyszył Ibn Taymiyyah za dni Ibn Taymiyyah. książka zawiera wielkie korzyści na temat zasad medycyny, korzyści i rzadkich zagadnień naukowych. Ibn Qayyim al-Jawziyyah mówi: „Więc było to częścią wskazówek Proroka, niech Bóg go błogosławi i obdarzy pokojem, aby leczył się i zalecał nałożył na członków jego rodziny i przyjaciół dotkniętych chorobą, lecz to nie jego przewodnictwo ani wskazówki jego towarzyszy nie nakazywały stosować leków złożonych zwanych ((Aqrabadhin)). Większość ich leków była raczej w postaci pojedynczych leków i oni mógł dodać do liczby pojedynczej to, co mu pomaga lub łamie jego surę, i jest to większość lekarstw narodów wszystkich ras, od Arabów, Turków i mieszkańców pustyń jako całości, ale dotyczyło to związki Rzymian i Greków, a większość medycyny Indii występuje w liczbie pojedynczej. Lekarze zgodzili się, że jeśli można leczyć za pomocą żywności, nie należy jej zamieniać na lekarstwo. A jeśli to możliwe przy użyciu prostych środków, należy nie należy zmieniać na kompleks. Powiedzieli: "Każdej choroby, której można zapobiec za pomocą pożywienia i diety, nie podejmuje się prób zapobiegania jej lekami. Powiedzieli: Lekarz nie powinien lubić podawania leków, bo jeśli lek nie znalazł w organizmie choroby, którą leczy, lub znalazł chorobę z nią niekompatybilną, Lub znalazł coś, co było z nim zgodne i jego ilość lub jakość wzrosła dla niego. Trzymał się zdrowia i bawił się mistrzami eksperymentu są lekarze zajmujący się głównie słownictwem i należą oni do jednej z trzech grup medycznych.