المجموعة الشمسية

Układ Słoneczny lub Układ Słoneczny lub Układ Słoneczny to układ planetarny, który składa się ze Słońca i wszystkich ciał, które się wokół niego krążą, łącznie z Ziemią i innymi planetami. Układ Słoneczny obejmuje inne mniejsze obiekty, planety karłowate, asteroidy, meteoryty i komety, a także cienką chmurę gazu i pyłu, znaną jako ośrodek międzyplanetarny. Krążą również wokół Słońca, ale pośrednio są satelitami planet, które nazywane są naturalnymi satelitami lub w skrócie księżycami,

Spośród ponad 150 znanych księżyców Układu Słonecznego większość z nich orbituje wokół gazowych olbrzymów. Dwa z tych księżyców są większe niż planeta Merkury.

Pozostaje największe ciało w Układzie Słonecznym, a najważniejszym z tych ciał jest oczywiście słońce, gwiazda, która znajduje się w centrum układu i jest powiązana z jego grawitacją, jej masa wynosi 99,9% masy całego systemu, a Jowisz zabiera lwią część tego, czego nie zabrało słońce. To słońce promieniuje światłem i ciepłem, które umożliwiają życie na Ziemi, a jednak jest to tylko gwiazda średniej wielkości. Po Słońcu pojawiają się planety, ponieważ w Układzie Słonecznym jest osiem planet, ułożonych według odległości od Słońca: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars (planety skaliste), Jowisz, Saturn, Uran i Neptun (giganty gazowe) . Dwie większe planety, Jowisz i Saturn, składają się głównie z wodoru i helu; Podczas gdy pozostałe dwie planety, które znajdują się dalej od Słońca, Uran i Neptun, są zbudowane z materiałów o stosunkowo wyższych temperaturach topnienia niż wodór i hel. Przykładami są woda, amoniak i metan. Wszystkie osiem planet Układu Słonecznego obraca się po półkolistej ścieżce wokół Słońca, w płaszczyźnie umieszczonej w prawie płaskim dysku zwanym ścieżką Układu Słonecznego.

Istnieje wiele ciał Układu Słonecznego, które można zobaczyć gołym okiem, innych niż Słońce i Księżyc, a wśród planet są to Merkury, Wenus, Mars, Jowisz i Saturn, a czasem najjaśniejsze asteroidy

A także tranzytujące komety, oprócz meteorów, gdzie można je zobaczyć, gdy wejdą w ziemską atmosferę i spłoną, tworząc meteory. Oczywiście dużo więcej można zobaczyć z obiektów Układu Słonecznego za pomocą teleskopu.

Większość astronomów uważa obecnie, że Układ Słoneczny narodził się 4,6 miliarda lat temu z ogromnego obłoku gazu i pyłu znanego jako mgławica słoneczna. Zgodnie z tą teorią, mgławica ta zaczęła zapadać się na siebie w wyniku grawitacji, której jej wewnętrzne ciśnienie nie mogło się oprzeć. Większość materiału mgławicy słonecznej została przyciągnięta do jej centrum, gdzie powstało Słońce. Uważa się, że małe cząstki tego, co pozostało z materii, akumulowały się po kilku, tworząc coraz większe ciała, aż zamieniły się w osiem planet, a to, co z nich zostało, zamieniło się w księżyce, asteroidy i komety.