المجموعة الشمسية

Dünyaya Yakın Nesneler, yörüngeleri Güneş'in etrafında dönen nispeten küçük gök cisimleridir.

Güneş sistemi veya güneş sistemi veya güneş sistemi, güneş ve dünya ve diğer gezegenler de dahil olmak üzere onun etrafında dönen tüm cisimlerden oluşan gezegen sistemidir. Güneş sistemi, gezegenler arası ortam olarak bilinen ince bir gaz ve toz bulutuna ek olarak diğer daha küçük nesneleri, cüce gezegenleri, asteroitleri, meteorları ve kuyruklu yıldızları içerir. Onlar da güneşin etrafında dönerler, ancak dolaylı olarak doğal uydular veya kısaca aylar olarak adlandırılan gezegenlerin uyduları,

Güneş sistemindeki bilinen 150'den fazla uydunun çoğu, gaz devlerinin yörüngesinde dönüyor. Bu uydulardan ikisi Merkür gezegeninden daha büyük.

Güneş sistemindeki en büyük cisim kalır ve bu cisimlerden en önemlisi elbette güneştir, sistemin merkezinde yer alan ve yerçekimi ile bağlantılı olan yıldızdır, kütlesi kütlesinin %99.9'udur. ve Jüpiter, güneşin almadığından aslan payını alır. Dünya'da yaşamı mümkün kılan ışığı ve ısıyı yayan güneştir, ancak yine de o sadece orta büyüklükte bir yıldızdır. Güneşten sonra gezegenler gelir, çünkü güneş sisteminde güneşten uzaklık sırasına göre düzenlenmiş sekiz gezegen vardır: Merkür, Venüs, Dünya, Mars (kayalık gezegenler), Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün (gaz devleri) . İki büyük gezegen, Jüpiter ve Satürn, esas olarak hidrojen ve helyumdan oluşur; Güneşten daha uzak olan diğer iki gezegen, Uranüs ve Neptün, hidrojen ve helyumdan nispeten daha yüksek erime noktalarına sahip malzemelerden yapılmıştır. Su, amonyak ve metan bunlara örnektir. Güneş sisteminin sekiz gezegeninin tümü, güneş sisteminin yolu olarak adlandırılan neredeyse düz bir diskte bulunan bir düzlemde, güneşin etrafında yarım daire şeklinde bir yolda döner.

Güneş ve ay dışında çıplak gözle görülebilen birçok güneş sistemi cismi vardır ve gezegenler arasında bu cisimler Merkür, Venüs, Mars, Jüpiter ve Satürn ve bazen en parlak asteroitlerdir.

Ve meteorlara ek olarak, Dünya atmosferine girdiklerinde ve yandıklarında görülebilecekleri, meteorları oluşturacakları kuyruklu yıldızlar da. Tabii ki, teleskop kullanılarak güneş sisteminin nesnelerinden bundan çok daha fazlası görülebilir.

Çoğu gökbilimci şu anda güneş sisteminin 4.6 milyar yıl önce güneş bulutsusu olarak bilinen devasa bir gaz ve toz bulutundan doğduğuna inanıyor. Bu teoriye göre, bu bulutsu, iç basıncının karşı koyamadığı yerçekimi sonucunda kendi üzerine çökmeye başladı. Güneş bulutsusunun malzemesinin çoğu, güneşin oluştuğu merkezine çekildi. Maddeden geriye kalanların küçük parçacıklarının bundan sonra birkaç tanesiyle birikerek daha büyük bedenler oluşturduğuna ve sekiz gezegene dönüşene kadar geriye kalanların aylara, asteroitlere ve kuyruklu yıldızlara dönüştüğüne inanılır.